mycorsodiary
29/12/2013
Het jaar 2013 is bijna om, toch nog even tijd om terug te kijken op een mooi bouwjaar. Anders lagen die videobeelden ook maar te verstoffen in het archief 😉
CorsoNetwerk / Een zenuw raken
18/11/2013
CorsoNetwerk / Een zenuw raken
Corsocolumn van mij op CorsoNetwerk.nl
11/10/2013
Eerste exemplaren van naslagwerk #mycorsodiary2013 zijn binnen
05/10/2013
Voor een CorsoNetwerk special een filmpje geklust van The Making of Aurora Borealis oftewel de techniek achter het Noorderlicht. Zowel het testen als het resultaat.
26/09/2013
Weer begonnen aan de analoge versie van #MYCORSODIARY Om de trilogie compleet te maken.
22/09/2013
Ik denk dat ik nog nooit zo snel een wagenbouwseizoen, mentaal gezien, heb afgesloten. Uiteraard heeft dit te maken met de geboorte van onze kleine waardoor de focus vrij snel, of ik nou wilde of niet, op iets totaal anders lag.
Dit kwam al de eerste dagen na het corso tot uiting waar ik meteen het geschoten filmmateriaal van het corso-weekend verwerkte in een ‘ode aan de wagenbouwer‘ en een optochtvideo. Vervolgens heb ik maar meteen alle belevenissen van het corsoweekend hier in het weblog beschreven zodat ik klaar was voor de volgende uitdaging.
Twee weken geleden kwam er nog even een korte opleving toen ik met een column op CorsoNetwerk mijn gedachten over de uitslagen per jurylid liet gaan. Iets wat schijnbaar nogal gevoelig lag in Vollenhove gezien de vele reacties en pageviews op de column. Misschien dat we daar over 3 weken bij het jury-overleg nog wat meer verklaringen over krijgen, we zullen zien.
Elk jaar tijdens het tentfeest op zondag is het weer raak; dan wordt de vraag gesteld of ik ‘nog iets op de plank heb liggen voor volgend jaar’. Helaas heeft het bij mij nog nooit zo gewerkt, ik heb zo’n plank niet. Hoogstens zit er een concept ergens achter in m’n hoofd te wachten op het juiste eureka moment waardoor ik de moeite ga nemen om het spreekwoordelijke potlood op te pakken.
Over het algemeen duurt het zeker tot ergens in November voordat ik in mijn hoofd al bezig ben met wat komend corsojaar gaat brengen. En ondanks dat je zou denken dat ik op dit moment mentaal wel ergens anders mee bezig ben heb ik voor het eerst al in September de raderen draaien. Het heeft denk ik ook te maken met het feit dat aan mezelf opgedragen randvoorwaarden zijn weggevallen zodat ik iets vrijer in het hoofd ben. Dit biedt weer ruimte voor interessantere concepten.
Het eerste eureka-momentje (lees: insomnia-nachtje) betreft een mogelijk concept viel al halverwege Augustus. Dat ideetje heeft me sindsdien nog niet losgelaten dus zitten we op dit moment in de inspiratiefase waarbij de nodige materialen verzameld worden om het idee vorm te gaan geven. En dan kun je van een luxe-probleem spreken als je halverwege September een vergelijkbaar eureka-momentje hebt betreft een compleet ander idee. Dus die 2 concepten lopen nu lekker parallel door mijn hoofd te spoken.
Dit zal nog wel even voortduren tot het moment dat ik voor mezelf bedacht heb wat we komend jaar willen gaan doen. Hierbij is niet alleen belangrijk wat we gaan doen maar ook hoe en in welke rol. Wat dat betreft staan de opties nog open en zie ik leuke nieuwe uitdagingen voor corsojaar 2014!
CorsoNetwerk / De grabbelton die uitslag 2013 heet vollenhove
06/09/2013
CorsoNetwerk / De grabbelton die uitslag 2013 heet vollenhove
Uitslagen per jurylid bekend, moest toch even m’n mening hierover kwijt…genoeg stof tot nadenken.
06/09/2013
Gisteren kregen de groepen per mail de cijfers per wagen per jurylid binnen.
Hierboven een overzicht van de uitslagen per jurylid, niet zo gek dat de uiteindelijke uitslag op een grabbelton leek.
03/09/2013
28/08/2013
28/08/2013
In het bijzonder willen corsogroep Nameless noemen, samen met hun kleurenexperts hebben we onze creatie dit jaar prachtig ingekleurd. Ook hebben we ons vorige week vrijdag (23-08-2013) (en zaterdag) prima vermaakt bij het helpen aan jullie creatie Iditarod!
Nabeschouwing deel 2: 2013
27/08/2013
Zaterdag
Met aan beide zijdes van de wagen enkele centimeters over werd de wagen door de bestuurder vakkundig naar buiten gereden. De overhang van het noorderlicht was indrukwekkend in het zij-aanzicht. Maar ik was vooral benieuwd hoe de vorm van de routekaart eruit gekomen was. Vanwege de vorm van de constructie was de dynamische vorm van de maquette niet helemaal mogelijk geweest en dat bleek ook toen de wagen naar buiten reed.
Toen de wagen eenmaal buiten stond was het zaak om nog een paar dingetjes af te werken alvorens de wagen naar Vollenhove gereden kon worden. Voor mezelf een mooi moment om even naar huis te gaan en me op te frissen en wat te eten om vervolgens richting opstelterrein te wandelen om de wagen te begroeten.
Evenals vorig jaar waren we als 1 van de eerste groepen op het opstelterrein, toch wel het grote voordeel van het werken zonder opzetstukken. Nu hadden we nog mooi even de tijd voor de finishing touch zodat de wagen bewegings- en geluidstechnisch klaar stond voor het jury-moment tussen 13.00 en 14.00 uur. De combinatie muziek, beweging en beeld kwam erg mooi over.
Terwijl de vermoeidheid wel echt begon toe te slaan liepen we richting ons vaste plekje langs het parcours. En daar merk je pas echt hoe dramatisch een optocht verloopt als er wagens pech hebben of niet lekker de bocht om komen. Gelukkig kwam de eerste ronde onze wagen zonder problemen in vol ornaat aanrijden. Net voor onze wagen de tweede keer zou passeren zag ik al 1 van de Nameless leden in de richting van de wagen lopen, iets dat over het algemeen aangeeft dat er wat problemen zijn. Nu bleek dat de rechter achterband van de aanhanger was lek gestoken door een loszittend stuk betonijzer. Dus de ‘musher’ kwam erg waggelend aanzetten de tweede ronde en schraapte een mooi stukje asfalt mee in de laatste bocht rechtsom. Gelukkig konden we zonder al teveel oponthoud de wagen terug rijden naar het opstelterrein.
Tussen middag- en avondcorso zit zo’n 3,5 uur dus het was snel schakelen en bekijken wat de oplossing was voor het probleem. Terwijl de aanhanger in de heftruck hing en het probleem werd geanalyseerd klapte de linker voorband van de wagen die naast ons stond met een enorme knal. De bloemen en luchtdruk vloog ons om de oren. Gelukkig wisten ook zij nog voor het avondcorso het probleem op te lossen…
Toen was het tijd voor de moeilijkste taak van de dag: tussen de corso’s door wakker blijven. Toen dat eenmaal gelukt was konden we ons begeven naar het opstelterrein voor de prijsuitreiking. Om de spanning er in te houden stelde de voorzitter met een smoes de uitreiking nog 10 minuten uit. Tijdens de rommelige uitreiking viel het al snel op dat er wat verrassingen in de uitslag zaten. Toen eenmaal de top 5 aan de beurt was leek het alle kanten op de kunnen gaan en dat bleek ook zo. Vrij onverwachts werd Fatal Attraction als nummer 5 genoemd en meteen daarna waren wij aan de beurt. Op zich was een 4e plek niet eens zo gek geweest alleen zaten er nu nog groepen in de pot die ik niet zo hoog had verwacht. Toen eenmaal onze vrienden van Stark Wark op de 3e plaats genoemd werden was de verrassing compleet. Uiteindelijk ging de mannen en vrouwen van ‘t Jakan er voor het eerst sinds 10 jaar er met de ereprijs vandoor.
Volledig verrast liepen de meeste wagenbouwers terug het opstelterrein op om de wagens klaar te maken voor het avondcorso. Ondanks dat de 4e plek teleurstellend was kon ik er ook niet heel boos om worden met een uitslag die rechtstreeks uit een grabbelton leek te komen. Met z’n allen zijn we dan ook zeer benieuwd naar de uitleg van de jury.
Wij konden ons in ieder geval gaan opmaken voor een avondcorso waarvoor we nog een speciaal iets in petto hadden: de computer aangestuurde led verlichting in het noorderlicht. Vol verwachting zag ik er wagen de eerste ronde ook aan komen rijden maar het eerste wat opviel was dat de led verlichting het niet naar behoren deed en statisch groen licht gaf. Toen de wagen even verderop stilstond toch even met de bestuurder gaan praten om te vragen of hij wist wat de oorzaak was. De verlichtings-specialist bleek ondertussen al onder de wagen te zijn gekropen om te kijken waar het aan lag. En al typend op een Apple MacBook moet ik er uiteraard bij vermelden dat de oorzaak een vastlopend WindowsXP systeem was. Gelukkig was het snel verholpen en heeft het mooie effect het voor de rest van het avondcorso perfect uitgehouden. En het was echt subliem hoe de combinatie van beweging en licht de wagen een extra dimensie gaf!
We hadden ons al weken verheugd op het feestje na het avondcorso bij de wagen. Omdat we wat ruimte over hadden onder de wagen hadden we weken geleden al gegrapt dat het wel handig zou zijn om een koelkast vol met koud bier bij de Burght te hebben na het avondcorso. In de laatste week is dit grapje ook nog werkelijkheid geworden zodat we enkel een stukje zijkant eruit hoefden te knippen om bij de ingebouwde koelkast met goed gekoelde inhoud te komen. Zo werd samen met wat feestmuziek en bijbehorende feestverlichting er nog even een leuk feestje gevierd ondanks het ietwat teleurstellende resultaat.
Zondag
Het was al maanden eigenlijk spannend hoe en of ik het corsofeest mee kon gaan maken dit jaar. Met een vriendin die was uitgerekend op de datum van het corso waren er vele scenario’s mogelijk dat ik het hele feest kon gaan missen. Ik denk dat ik ook niet overdrijf als ik zeg dat ik meer dan 100x gevraagd ben of ‘alles nog rustig was’ in de laatste paar dagen.
Het resultaat was dan ook dat ik (zeker de laatste dagen) qua alcohol consumptie standby stond om richting Heeze te rijden voor een eventuele bevalling. Omdat het zondagochtend nog lekker ‘rustig’ was betekende dit ook dat ik voor het eerst sinds 1995 het tentfeest op zondag nuchter mee ging maken. Een hele nieuwe ervaring maar het was gewoon weer een topfeest! Voordeel was dat ik met een nuchter hoofd het ook nog wel aandurfde met m’n camera wat sfeerbeelden te schieten en een ‘Ode aan de Wagenbouwer’ in elkaar te klussen.
Zondagavond weer lekker nuchter naar het zuiden gereden en alles is nog steeds rustig. 1 ding is wel zeker, het kind is nu al een papa-kindje aangezien het mij dit hele corsofeest heeft gegund door nog even te blijven zitten! Het worden spannende dagen…
Nabeschouwing deel 1: 2013
26/08/2013
Woensdag
Na een paar dagen in Heeze was het woensdag tijd om naar Vollenhove te rijden voor een lang en vooral spannend weekend. Woensdag-middag en avond stond vooral in het teken van gaten dichten en de laatste detaillering op de wagen aanbrengen alvorens we aan de bloemen konden beginnen.
Dus aan de slag gegaan met 24 hondenpootjes van piepschuim, een lading tape en het magische plakpapier. Ondanks dat er nog genoeg te doen was konden we woensdagavond zonder al teveel stress de avond afsluiten met een de gebruikelijke biertjes en frikandellen.
Donderdag
Donderdag arriveerden in de loop van de ochtend de eerste kisten met bloemen en kon de ‘steek-crew’ de eerste kisten met dahlia’s van spijkers gaan voorzien. Omdat we altijd van boven naar beneden werken was het even afwachten of de juiste bloemen al in de schuur waren om het noorderlicht te gaan bedekken met een dahlia-vachtje. In de loop van de middag was het dan eindelijk zover en kon, iets later dan gehoopt, de eerste dahlia geprikt worden. Vorig jaar maakten we nog gebruik van veel foam als ondergrond maar dit jaar werd gekozen voor 3 lagen papier (incl. de papiertape op betonijzer). Dit bleek niet echt voldoende te zijn voor het bevestigen van de dahlia’s met de spijkers dus werd ervoor gekozen de ondergrond goed in te smeren met de good-old bloemenlijm. Iets dat de volgende dag nog voor de nodige stress zou gaan zorgen.
Omdat de lijst alternatieve afwerking dit jaar vrij beperkt was konden wij (als BVKK(A)) ons gaan richten op het ondersteunen van de BVKK. Dus donderdagavond gingen we aan de slag om de aangeleverde geluidsinstallatie onder de wagen te gaan verbergen. Dat was met het formaat van de grote speakers nog ene heel karwei zonder grote gaten in de wagen te knippen. Toch haalden we aan het eind van de avond ons target en hoefden we vrijdagochtend enkel de bekabeling nog aan te leggen.
Ook kon ik op de meest gesteld vraag van de afgelopen dagen nog steeds het antwoord geven dat ‘alles nog rustig was’.
Vrijdag
De dag van de waarheid met de grote vragen: krijgen we nog slaap vannacht, hoeveel bloemen nog, en hoe pakt de wagen uit in de kleuren?
Terwijl op de bovenste verdiepingen van de tent met man en macht het noorderlicht in de bloemen werd gezet konden wij als BVKK(A) nog even de laatste klusjes afwerken betreft de muziekinstallatie. In de loop van de middag werden we door de opzichters de steigers op gestuurd om te doen waar ik het beste voor ingezet kan worden: vlakken dichtrammen.
Ondanks dat het allemaal net even wat minder snel ging dan gehoopt donderdag en vrijdagochtend leken we in de loop van de middag er een beetje tempo in te krijgen. De schuur liep langzaam vol met hulptroepen en ook op de steigers kregen we gezelschap van onze collega’s van de groep Plak Op Die Bloeme uit ons buurdorpje St. Jansklooster. Voor ons in ieder geval een gezellige afwisseling van gezichten om mee te werken en ze kwamen ‘s avonds nog weer terug ook. We weten dat we, BVKK(A) zijnde, niet het gemakkelijkste team zijn om mee te werken dus dat mocht een klein wonder heten! 🙂
Terwijl de zon alweer onder ging kwam het moment dat de bovenste laag steigerplanken werd verwijderd waardoor we eindelijk een goed beeld kregen van het noorderlicht in combinatie met de rest van de wagen. Vooral van de voorzijde zag dit er indrukwekkend uit en deed het ook veel mensen even laten pauzeren alvorens ze verder de schuur in liepen. En hoewel het op dat moment op vol tempo doorging begonnen we rond een uurtje of 3 ‘s nachts wel door te krijgen dat een beetje slaap er ook dit jaar niet in zat voor de meesten. De hele wagen en steiger vulde zich met tikkers om de vele vierkante meters met dahlia’s te bedekken. En dan kom je altijd rond een uurtje of half 5 op het moment dat de oppervlaktes te oneindig worden en de ruimtes te klein voor veel mensen. Tel daarbij een insluipende vermoeidheid bij op en je begint elke paar minuten te verlangen naar het moment dat de wagen klaar is.
Voor mezelf was de grote oplossing om rond 5 uur even heen en weer naar Vollenhove te rijden om me op te frissen. Even uit de schuur en tent, even geen stampende muziek en een koude washand over het gezicht. Fris terug in de tent was ik klaar om de laatste paar uurtjes door te pakken. Het aanbrengen van de honden-tuigjes bleek achteraf goed te doen en zo konden we zij aan zij ook nog een handje helpen de allerlaatste vlakken te dichten.
Zo rond half acht konden de laatste steigers verwijdert worden en hoefde alleen nog de voorste ‘patat’ van het noorderlicht nog in de bloemen gezet te worden vanaf de hoogwerker. Dit was vanaf de steiger een onmogelijke taak geweest omdat deze zo ver naar voren uitstak. Toen dit klaar was konden we ons gaan opmaken voor het moment van de waarheid: het uitrijden van de wagen uit de tent.
26/08/2013
Omdat de wagen het, vanwege de beweging, op video veel beter doet dan op foto, zeker ‘s avonds!
26/08/2013
Een balende Nameless belandde op plek vier. Ook dit jaar gingen zij weer voor de winst. Ze hadden de smaak net te pakken door twee keer op rij de Ereprijs te winnen, in 2011 en 2012. Nameless beeldde nu een spannende sleehondenrace naar het Noorderlicht uit, genaamd ‘Iditarod’.
Ook veel van de onderdelen uit deze creatie konden bewegen. Nameless: ‘We werken dit jaar met veel beweging en lichteffecten. Zo hebben we meer dan 8.000 led lampjes gebruikt.’
26/08/2013
Met een zeer verrassende uitslag zijn we dit jaar 4e geworden. Wagenbouwers van Nameless weer bedankt voor de mooie samenwerking dit jaar!
20/08/2013
20/08/2013
De laatste week is ingegaan en daarmee is een enerverend weekendje mee afgesloten. Een weekend met letterlijk bloed, veel zweet en een beetje tranen.
Het plan was om het weekend in ieder geval de wagen (excl honden) lasklaar te hebben zodat deze helemaal in het papier gezet kon gaan worden. Dus dat betekende 2 marathondagen lassen met het Theatercorso als rustpuntje op vrijdagmiddag.
Uiteraard is het altijd net even wat meer werk dan het op het eerste gezicht lijkt dus wat een target voor zaterdagochtend was werd gewoon tot en met zaterdagavond doorlassen.
Dus terwijl de papierploeg ons op de hielen zat en de eerste verfklodders op de aanhanger werden aangebracht zaten wij gebukt en in de meest vreemde houdingen de bodem van de wagen aan te brengen. En dat alles ging voorspoedig tot ik even 2 minuten m’n lasmaat uitleende. Nog geen minuut later stond deze een diepe snee in z’n arm dicht te knijpen op weg naar het ziekenhuis voor de nodige hechtingen.
Uiteindelijke hebben we ‘s avonds ons target wel af kunnen krijgen maar bracht de late avond toch nog een verrassende wending. Er moest een grote aanpassing aan de wagen gedaan worden en de vraag was vooral wat de oplossing was…uit de vele opties. Toen we er uiteindelijk uit waren was de vraag hoe dit in de planning viel deze week. Uiteindelijk maakten we de enige juiste beslissing en zijn we om half twaalf de steigers weer op gegaan om de aanpassing meteen uit te voeren zodat we 2,5 uur later alsnog de avond konden afsluiten met de nodige gezelligheid.
Vanwege werkverplichtingen en andere omstandigheden verblijf ik op het moment in Heeze dus vanaf afstand volg ik via Whatsapp en social media de voortgang. Morgen snel weer terug om het karwei af te maken, hopelijk zonder andere tussentijdse verrassingen!
12/08/2013
De laatste 2 weken zijn ingegaan dus dat betekent dat het geruchten circuit op volle gang doordendert. De laatste weken betekent ook gezellig veel volk bij de wagen, ouwehoeren over de concurrentie en vooral nog meer ouwehoeren over de concurrentie!
Afgelopen weekend hebben we een mooie slag kunnen maken met het laswerk aan de wagen zelf. Dit was ook hard nodig omdat de mensen die de papierlaag aanbrengen de lassers op de hielen zitten. De bovenste steigerverdieping zit voor 95% in het papier en gelukkig is het laswerk aan de aanhanger definitief klaar zodat ze daar nu mee bezig kunnen.
Terwijl in de schuur de hand gelegd worden aan de honden was het zorg om op de wagen de 1e en 2e verdieping in de vorm te gaan zetten. We hebben hiervoor eerst de globale vormen uitgezet zodat een andere lasploeg er deze week achteraan kan om de vormen ‘tape-klaar’ te gaan maken. En omdat vrijdagmiddag de posities van de honden al waren bepaald konden de technici onder onze regen van lasspetters ook de aandrijvingen van de honden op het onderstel plaatsen.
Volgens mij heb ik hier nog niet eerder melding gemaakt van het piepschuimhok dat in de schuur gecreëerd is. Met behulp van een geheim wapen van buitenaf worden hier de fraaie vormen van de hondenkoppen uit het schuim vervaardigd.
Komende week is het zaak om het laswerk af te krijgen zodat zaterdag volle bak met een hoop vereende krachten de wagen in het papier te gaan zetten!
11/08/2013
De Calendulan zalf is weer uit de kast gehaald voor de diverse schaaf en brandwondjes #wagenbouwersleed #mycorsodiary
07/08/2013
Weer even in het zuiden na een paar dagen vol met wagenbouwen frikandellen en bier in Vollenhove. De laatste 3 weken zijn ingegaan dus het wordt nu vooral zaak om knopen door te hakken en het laswerk af te gaan maken. Groot onderdeel daarvan was afgelopen weekend het opzetten van de aurora borealis.
Zaterdagochtend 8 uur was afgesproken met de kraanmachinist dus dat betekende dat voor de meeste mensen de 6 nog op de wekker stond toen deze af ging. Dankzij een goede voorbereiding vrijdagavond stond het gevaarte binnen no-time bovenop de constructie. En zo snel als het opzetten ging zoveel ellende gaf het om de wagen in de tent te krijgen: er waren in de hoogte wat probleempjes omdat het opzetstuk een 0.9 graad vooroverhing….en dus achter een paar centimeter omhoog kwam. Enige oplossing was het tentdak enkele centimeters verhogen en nog voor het einde van de ochtend stond de wagen weer netjes op z’n plek in de tent.
In de middag was voor lasteam Berk de opdracht om de musher van z;n koude handjes af te helpen door de wanten te vormen. Hiermee was ook meteen het laatste laswerk aan de pop achterop klaar. Zo konden we ons ‘s avonds bij het team ‘hondenbeweging’ voegen om een werkend prototype draaiende te krijgen. De beweging zat erin maar helaas konden we ook concluderen aan het eind van de avond dat er vooral teveel ongewenste beweging qua stabiliteit in zat. Dus dat betekende dat we zondagmiddag het LEGO model er weer bij konden pakken om deze aan te passen. Maandagavond hebben we de definitieve beweging vastgesteld en nu is het een kwestie van kopiëren naar de volgende 3 paartjes honden. Een hell of a job maar heb er vertrouwen in dat het gaat lukken.
Gisteravond met de grote vakantieganger de grote lijnen van de ‘trail’ uitgezet zodat er komende dagen ook daar het nodige laswerk gedaan kan worden. Met een beetje wils- en mankracht kunnen we dan komend weekend met het laswerk aan het onderstel een heel eind komen.
06/08/2013
Net de definitieve mix voor de muziek van de wagen gehoord, erg gaaf geworden! Mooie sfeermaker straks #mycorsodiary
28/07/2013
Nog 4 weken te gaan maar de eerste vormen en ideëen beginnen nu echt zichtbaar te worden. De eerste bewegings-mechanismen zijn getest, de honden beginnen vorm te krijgen en de musher staat stevig op z’n slee en hoeft alleen nog maar een paar wanten en onderbenen te krijgen.
Vorig weekend kwamen er al een paar foto’s van ingewikkelde touw/katrol constructies langs. Omdat afgelopen week de elektro motor op z’n plek geplaatst is kon dit weekend de eerste beweging van het Noorderlicht getest worden. Hieronder een kleine teaser van de ingenieuze installatie.
Ook is dit weekend een eerste aanzet gemaakt voor de aandrijving van de honden. De assen en tandwielen zijn uit het veelbesproken ‘Nameless-magazijn’ gehaald en met behulp van de rompen van de honden is de eerste constructie hiervoor uitgezet.
Enige smet op het weekend was de vrijdagavond die de geschiedenis in zal gaan als de ‘grote biercrisis’. Nu is het biertje achteraf een wezenlijk onderdeel van het wagenbouwen, zeker op de avonden in het weekend is dit een groot aandeel in het slagen van een bouwavond. Het grote probleem afgelopen vrijdag was echter dat de koelkast na, voor een ieder aanwezig, 2 versnaperingen compleet hol van binnen klonk. Dit betekende dat zelfs de tweewieligen de avond vroegtijdig moesten afbreken vanwege het gebrek aan proviand.
Ondanks deze crisis lieten we ons niet uit het veld slaan en stonden zaterdagochtend dubbel zo fris bij de wagen. Goede oefening voor volgend weekend als de kraanmachinist het Noorderlicht gaat plaatsen….om 8 uur ‘s ochtends.
22/07/2013
22/07/2013
Dat was weer een nuttig bouwweekend met zichtbare vorderingen op meerdere vlakken.
Allereerst afgelopen vrijdag de definitieve beslissing gemaakt betreft de muziek voor de wagen. Na een uitgebreide zoektocht kwamen we uiteindelijk tot 2 stukken muziek (uit dezelfde film) die we geschikt vonden als auditieve ondersteuning van het beeld. Na lang wikken en wegen hebben we gekozen voor de interessantste variant, in ieder geval niet heel standaard.
Vrijdagavond hadden we het weekendtarget gesteld dat we het hoofd (inclusief accesoires) van de musher af wilden hebben. Dus vrijdagavond de grote lijnen uitgezet zodat we zaterdagochtend, met een voorbeeld ski-bril in de hand, met de details konden beginnen. Gewapend met enkele staven rond 4 zijn we, terwijl de meeste leden het dahliaveld onkruidvrij maakten, de steiger op gegaan om de gedetailleerde vormen van het voorbeeld te reproduceren in schaal 2:1.
Aangezien ik mezelf absoluut niet schaar onder de topbuigers betreft het gedetailleerde laswerk waren we aan het eind van ochtend toch wel verrast hoe goed de vorm van de bril er in zat. Dat betekende dat we in de loop van de middag het hoofd in de vorm hadden en we langzaam naar beneden konden gaan werken om de plooien in de kleding te vormen.
Ondertussen vordert in de schuur het werk aan het Noorderlicht gestaag. Bevestigingen voor ruim 200 katrollen werden aangebracht om de 55 kabels op een goede manier door de constructie te leiden. Een uitgebreid project met hopelijk een bijzonder resultaat.
22/07/2013
Ondanks de goede voorzorgsmaatregelen toch last van licht prikkende ogen van de marathon lasdag van gisteren #mycorsodiary
15/07/2013
Vorige week was de toon wat minder vrolijk dan normaal omdat ik een beetje corsokoorts miste op de Vollenhoverweg. In de loop van afgelopen week kreeg ik al genoeg geluiden dat de opkomst groeiende was dus ging ik afgelopen vrijdag vol goede moed naar Vollenhove.
Er lijkt nu een goed plan te liggen hoe alle hoofdpijnpunten betreft de honden opgelost gaan worden. Ook het Noorderlicht begint nu, in combinatie met de constructie, echt vorm te krijgen. Zelfs de eerste inzichten in de beweging werden gedemonstreerd.
Voor het eerst dit bouwseizoen werd er, na een lange ochtend en middag lassen, de zaterdagavond aan geplakt. Zo konden we in de extra uurtjes in het licht van de ondergaande zon nog mooi wat laatste lijnen van de grove vorm van pop achterop afmaken. En dankzij een bliksembezoek aan Vollenhove van m’n broertje (en oud LC-collega) hebben we voor het eerst in bijna 2 jaar samen gelast .
De avond werd afgesloten met de nodige Hertogh Jannegies met het nodige slappe geouwehoer en sterke verhalen. Was de titel van de wagen tijdens de lunch al omgedoopt van Iditarod naar Ididalot, aan het eind van de avond werd het al Ihikalot…zo’n avond was het ja!
12/07/2013
12/07/2013
Zo, logo voor het @NamelessVhove shirt voor 2013 ook weer ingeleverd. Elk jaar weer een leuke design opdracht #mycorsodiary
07/07/2013
Zaterdagen zijn ideale dagen om te wagenbouwen. Je hebt een volle dag, kunt op tijd beginnen, het opstarten en opruimen kost procentueel weinig tijd en als de schwung erin zit kun je mooie klappers maken qua voortgang.
Waar ik de afgelopen weken het gevoel had dat de vaart er best in zat reed ik zaterdag aan het eind van de middag bij de bouwplaats weg met een minder positief gevoel. Ten eerste omdat ik vanwege een andere afspraak de 5-in-de-tijd-biertjes moest overslaan maar ook omdat de voortgang bij de wagen een beetje lijkt te stagneren.
Positief punt was dat het laatste benodigde steigermateriaal gehaald was om de tent af te maken. Aan het eind van de middag hadden we dan ook 80% van het dak dicht met zeil, en zo komt er in ieder geval wat mankracht vrij om te gaan lassen. Ook konden we halverwege de middag vaststellen dat de constructie van de pop (musher) op de aanhanger stond. Zo kan de komende weken in ieder geval ook een start gemaakt worden met de vormgeving van deze hoofdpersoon.
Wat een steeds groter struikelblok lijkt te worden zijn de honden en de beweging die hierbij bedacht moet gaan worden. Hier zijn vele meningen over maar nog weinig echte daden en daadwerkelijke oplossingen (op de uitgewerkte aangedragen oplossing tijdens de presentatie van het ontwerp na). Het is pas begin Juli dus alle tijd om het nodige werk nog te verzetten maar er mag naar mijn mening wel een beetje meer spirit in komen. Zodat we in ieder geval een poging kunnen wagen naar datgene waar menig lid het al een jaar over heeft.
30/06/2013
Een foto die van minimaal 5m hoogte is genomen en dat had zo z’n redenen. Laat Gerben een half uurtje bovenin de (heftruck) kraan zitten, geef ‘m even geen aandacht en hij gaat vanzelf wat mooie shots maken met z’n ‘smartphone’. Het was wel lekker rustig op grondniveau!
Terwijl het laswerk met betonijzer aan het onderstel gestaag vorderde werd afgelopen zaterdagochtend de laatste lasjes gelegd aan de losse constructie onderdelen. Dus kwam het idee om het onderstel naar buiten te rijden en de grote staanders van de constructie te gaan plaatsen, en tevens bijna het hoogste punt van de wagen te bereiken.
Ondanks dat dit nog wel een uitdagende klus was om ‘s middags mee te beginnen stonden de staanders aan het eind van de middag wel op het onderstel. Vooral toen ze er, buiten op het plein, net op stonden kregen we een klein stukje inzicht van de grootte van de wagen voor komend jaar. Aan het eind van de middag konden we het onderstel voor het eerst tussen de steigers zetten zodat de volgende bouwfase kan gaan beginnen.
Voor een foto van de staanders op het onderstel:
www.facebook.com/mycorsodiary
22/06/2013
Het is alweer een week geleden dat ik op de bouwplaats was maar wilde het toch nog even vastleggen hier. Vanwege een festival en vakantie was het een paar weken geleden dat ik in Vollenhove was geweest in het weekend.
Zaterdagochtend dus vroeg op stap om met de koffie bij Nameless te zijn en tot onze verbazing was er wel koffie maar geen mensen. Dit mysterie was al snel opgelost te zijn toen bleek dat de standaard vroege vogel alweer even naar de supermarkt was voor koffiebekertjes.
Terwijl de constructie van het Noorderlicht al flink vorderde qua vormgeving ben ik met de voorzitter aan de slag gegaan met de onderzijde van de wagen. De onderzijde zat al een flink eind in het betonijzer dus ik kon merken dat er door de weeks aardig door geklust werd, tot 10 man zelfs enkele dag ervoor.
‘s Middags kon ik weer ouderwets aan de slag met m’n LC lasbuddy en hebben we nog mooi wat meters kunnen maken om vervolgens de middag af te sluiten met de welverdiende biertjes. Een goede voorbereiding op het semi wagenbouwersfeest dat de collega’s van De Vereniging ‘s avonds organiseerde ter ere van hun 30e wagen komend corso.
Enkele weken geleden had ik met de muziek expert al enig contact over en weer gehad voor de auditieve ondersteuning van de wagen. In de soundtrack van een film die ik onlangs in de bios zag vonden we een paar mooi stukken die erg geschikt lijken. Afgelopen week ontving ik per mail wat eerste mixjes die al de nodige luisterbeurten hebben gehad. Dus ook op dat gebied zitten we niet stil!
Foto: Gerald Zandbergen
22/06/2013
Leuk, mailtje met muziekjes voor Iditarod van @Carr00w…oordopjes in en volume op de max! #mycorsodiary
11/06/2013
Vanwege vakantie ‘verplichtingen’ was het hier een tijdje rustig. Afgelopen weekend was er bij onze collega’s in Zundert de jaarlijkse tentoonstelling van de maquettes voor het komende corso. Met 2 Valkenswaardse corso-collegae ben ik in de auto gestapt om de ontwerpen eens van dichtbij te bekijken.
Het was een drukke bedoeling met een rij tot buiten aan toe om toegang te verkrijgen tot de zaal waar de maquettes stonden. Veel ontwerpen had ik online al wel voorbij zien komen maar zo oog in oog met de maquettes krijg je toch een beter beeld wat de wagens gaan brengen. Op 3 maquettes na waren de maquettes allemaal in de schaal 1:10 geknutseld dus, met uiteindelijke afmetingen van minimaal 18m lang en 9m hoog, 1 voor 1 net zulke bakbeesten als wat ik de afgelopen weken hier thuis geknutseld heb.
Wat altijd interessant blijft om te zien is van welke materialen de Zundertse collegae de maquettes maken en met welke ambachtelijke precisie sommige zijn vormgegeven. Waar ik al moeite had met wat hondjes hadden sommige ontwerpers menselijke figuren compleet met de juiste mimiek weten te knutselen.
Betreft de ontwerpen: er zijn dit jaar veel ontwerpen met een zogenaamd ‘trucje’. Om hier even een beeld van te geven wordt bijvoorbeeld 1 wagen een week van tevoren in de bloemen gezet om deze vervolgens in te gaan vriezen. De bedoeling is om de wagen tijdens de optocht langzaam te laten smelten zodat de wagen tevoorschijn komt. En een ander ontwerp zal bestaan uit opblaasbare dieren die ook daadwerkelijk inzakken en weer opgeblazen gaan worden. Sowieso zal er op veel wagens of een dergelijk trucje ofwel beweging uitgevoerd gaan worden. Hierboven een korte impressie van CorsoNetwerk van de tentoonstelling.
Ik ben benieuwd welke ‘trucjes’ er ook daadwerkelijk goed gaan uitkomen straks begin September. Tot die tijd gaan we bij Nameless eerst maar ‘s aan de slag met onze eigen ‘trucje’ voor eind Augustus…
20/05/2013
Eindelijk kon ik de bouwkleren weer uit de kast en de werkschoenen uit de achterbak van de auto pakken. Omdat ik vrijdagavond nog moest zaalvoetballen was het zaterdagochtend vroeg op om richting Vollenhove te rijden.
Even na de koffie reed ik het erf van Timmermans op en hoorde de steigerbuizen kletteren en de vonken door het lasapparaat schieten. Er was al een mooie start gemaakt met de constructie. Mede dankzij de goede voorbereiding, qua constructietekeningen, en de nieuwe lintzaag zag dit er al superstrak uit.
Ondertussen was ook het nodige steigermateriaal gearriveerd om te starten met de tentbouw. Aan het eind van de bouwdag zaten de eerste 3 verdiepingen er al in, alhoewel er nog wel 2 verdiepingen bij moeten om de goede hoogte te bereiken.
Terwijl buiten de constructie van de tent vorm kreeg ben ik zelf bezig geweest met de eerste vormgeving aan de voorkant van de wagen…je moet ergens beginnen. Aan het eind van de bouwdag hadden we toch een flink stuk dicht gelast en het nodige betonijzer verknipt.
Het was in ieder geval weer goed om de wagenbouwkleren aan gehad te hebben. De corsokoorts barst los!
17/05/2013
Nog 1 dagje en we mogen weer, zin in!
12/05/2013
De zondag beginnen met een #Iditarod docu op Discovery Channel #mycorsodiary
08/05/2013
Het is alweer dik een week geleden dat ik de maquette afgeleverd heb. Ondertussen krijg ik via de Whatsapp en de @namelessvhove tweets wat updates van de eerste bouw werkzaamheden door.
Zo zag ik dat er een mooi nieuw speeltje in gebruik is genomen en dat de eerste constructieve lasjes zijn gelegd. De constructie is tot in detail uitgedacht en uitgewerkt dus kan de nieuwe afkortzaag vol aan de bak!
Als ik de foto’s zie dan krijg ik alweer de kriebels, ik kan niet wachten tot ik aan kan sluiten met het Pinksterweekend.
28/04/2013
Gisteren bij Nameless uitgeladen, nu online te bewonderen 🙂
25/04/2013
Waar ik het de vorig keer nog over een nieuw target had is deze week uiteindelijk rustig voorbij gegaan. Zondagavond vol goede moed begonnen aan het nieuwe target: een 1:5 model van een hond. Nadat het nodige piepschuim door de ruimte gevlogen was kwam ik er dinsdagavond, terwijl ik aan de kop begon, dat dit toch niet helemaal voor mij weggelegd is. Laten we maar zo zeggen dat het kennen van je eigen zwaktes ook een kracht is! 🙂
Na dit opgegeven te hebben kwam er een telefoontje langs betreffende de constructie. Omdat er op korte termijn een bestelling staal gedaan moest worden was het zaak om globaal de constructie vast te stellen. Na een uitgebreid overleg via de Whatsapp zijn de mensen die denken er verstand van te hebben er uit gekomen. Uiteindelijk kwam er een constructief concept uit dat beter in lijn was met het ontwerp dan wat ik in de maquette verwerkt heb.
Komend weekend gaat het dan eindelijk gebeuren: de maquette gaat naar de bouwplaats toe. Net als vorig jaar moet hiervoor speciaal vervoer erbij gehaald worden, en dan wordt het nog steeds een krappe bedoeling qua maatgeving.
Dus komende zaterdagochtend zal de maquette aan de (aanwezige) leden onthuld worden waarna deze spoedig hier te vinden zal zijn!