Omdat het leven niet alleen maar corso is ga ik deze tumblr vanaf nu ook gebruiken om af en toe andere dingen die me bezig houden op te schrijven. Het bezoek aan Rock Werchter afgelopen weekend leek me daar een mooi startpunt voor.
4 Dagen muziek, bier, slecht eten en onszelf blootstellen aan de grillen van het zomerse weer in Vlaanderen. Nadat ik met wat vrienden in 2009 dit festival 1 dag bezocht had was het dit jaar tijd om met z’n tweeën er een lang weekend van te maken. Op een relatief rustige (niet-festival) camping op een kwartiertje fietsen van het het dorp Werchter hadden we ons kamp opgeslagen.
Donderdagochtend op tijd die kant op om halverwege de middag de ierse folkrock Dropkick Murphys niet te hoeven missen. Hoogtepunten van die dag waren toch wel de optredens van 2 van m’n favoriete bands Placebo en Metallica alhoewel ik bij de ruim 2 uur durende show het vuurwerk wel miste.
Vrijdags hadden qua programma een lekker rustig dagje zodat we volop van het heerlijke weer konden genieten. Terwijl de zon langzaam onderging hebben we swingend genoten van de zomerse klanken van Crystal Fighters. Hoogtepunt van de avond was de set van de Arctic Monkeys; wat een badass is Alex Turner tegenwoordig. Geweldige stage presence en een prima setlist maakte dit top 1 van de hoogtepunten van het weekend.
Zaterdags was de dag van oranje dus moesten we de keuze maken tussen Pearl Jam en het Nederlands Elftal. Aangezien ik geen grote fan ben van het werk van Eddie Vedder en z’n maten was die keuze niet zo moeilijk. Dus na heftige set van Triggerfinger en een natte sublieme set van The Black Keys was het tijd om de kwartfinale op het grote scherm te bekijken. Tussen een massa Hollanders was het uiteindelijk een mooi nat feestje.
Voor de zondagmiddag stond Babyshambles op het programma en met een Pete Doherty kan je van alles verwachten. Met een frontman die lichtelijk onder invloed was werd het een interessant schouwspel met als hoogtepunt een dronken zanger die niet van het podium af wilde en alle instrumenten uitprobeerde alvorens ze hem afvoerden. Hoogtepunt van deze dag was het optreden van de einzelgänger Passenger. Gewapend met enkel een gitaar wist deze singer-songwriter binnen no-time de tent op z’n kop te zetten. Dat we daarmee ook de grote hoosbui die het hele terrein in een modderpoel veranderde misten was mooi meegenomen. Vervolgens met de klanken van festival-topper Franz Ferdinand in de oren afscheid genomen van dit muziekspektakel.