Alle gele was is weer gedaan, we zijn een week verder, tijd om ’s na te beschouwen wat er afgelopen weken is gebeurd.
De laatste 2 weken waren behoorlijk intensief; we moesten er nog behoorlijk aan trekken om de wagen gereed te krijgen voor de dahlia-fase. Leuk tussenavondje was het helpen met een flink geel leger bij onze collega’s van Kluitenberg in St. Jansklooster. Het was jammer dat we er niet het maximale uit konden halen om dat de bloemenlevering op die woensdagavond een beetje laat waren. Toch met Nameless een aardige voorraad aan kisten kunnen voorsteken en ook op de steigers rond de wagen(s) waren hard werkende gele shirts te vinden.
Vervolgens stonden de donderdag- en vrijdagavond in het teken van het grootste deel van het laswerk af maken. Dit was nog een flinke klus door de vele bewegende delen in de wagen. We hadden 3 standen om rekening mee te houden dat alles paste, langs elkaar heen schoof en op de juiste plek terecht kwam. Al een paar keer tijdens het bouwjaar waren we er al achter gekomen dat juist datgene dat we net gemaakt hadden vervolgens weer net niet lekker uit kwam als we een bepaald onderdeel gingen bewegen. Het was continu passen en meten in alle standen.
Terwijl we de zaterdag voor het corso nog met een kleine lasploeg aan de gang waren de mantel te completeren en de staart van de wolf op z’n plek hingen werd er rondom ons driftig gefoamed en papier geplakt totdat vrijwel de hele wagen dicht zat. Zo konden we aan het eind van de avond tevreden terug kijken op het werk dat geleverd was.
Op zondag werd er met een select groepje voorbereidingen getroffen voor die laatste week; schuur opruimen, wagen een keer naar buiten, muziekinstallatie plaatsen, beweging testen etc. Toen ik zelf op maandagochtend weer de schuur in kwam bleken er toch nog wat knelpunten naar boven te zijn gekomen de dag ervoor. Dat betekende dus weer lastoorts in de aanslag en nog een dag flink aanpakken om de boel gereed te krijgen en de aanlopende stukken aan te passen. Dit betekende ook dat m’n eigen planning om de laatste week vooral met de inkleuring en wat detailwerk bezig te gaan even moest wachten.
Dinsdag was wel echt de dag om de laatste puntjes op de i te zetten de wagen klaar te maken voor de dahlia-fase. De laatste stukjes foam werden bevestigd en de aanpassingen van de dag ervoor uitvoerig getest en bekeken. Dinsdagavond was m’n naamgenoot en verfmenger in de schuur en konden we ons gaan richten op de inkleuring. Een grote groep kreeg een basiskleur en en grote kwast in de handen gedrukt en met vereende krachten stond er aan het eind van de avond ineens een wagen in de schuur waarbij alleen de details nog ingekleurd moesten gaan worden. Mooi om te zien hoe snel het ineens kan gaan en hoe de onderdelen in korte tijd transformeren in het uiteindelijke beeld dat we voor ogen hadden. De paar dagen hard doorwerken werden beloond en we konden ons woensdag rustig gaan voorbereiden op de vele kisten dahlia’s.
Woensdag overdag lekker over de steigers vliegen met potten verf en de detaillering in de inkleuring aanbrengen. Vier soorten paars op de bomen, drie soorten rood op de cape; het was nog een uitdaging om dit goed weer te gaan geven voor de dahlia tikkers. Ondertussen ook meteen een strijdplan gemaakt in welke volgorde de verschillende onderdelen in de dahlia’s gezet gingen worden. In de verschillende standen van de beweging waren bepaalde delen juist weer wel of totaal niet bereikbaar. Zo begonnen we woensdag begin van de avond, toen eenmaal de eerste kisten binnen waren, met het paadje op de bodem. Dit deel verdween praktisch en werd onbereikbaar op het moment dat we de beweging in de transport stand gingen zetten.
Een ander deel van het strijdplan was om niet traditioneel van boven naar beneden te gaan werken en eerst het opzetstuk in de bloemen te zetten. De tactiek dit keer was, ook vanwege leveringen van bepaalde kleuren, om kleur voor kleur de wagen te vullen. Zo konden we meteen over de hele wagen mensen kwijt en was ook het overzicht voor de tikkers duidelijk; 1 kist, 1 kleur, vlakjes vullen! Bijkomend voordeel hiermee was dat de onderdelen op ooghoogte niet tot het laatst bewaard werden en de wagen over het geheel erg netjes en strak in de dahlia’s werd gezet.
Er was bekend dat er over de gehele linie een licht bloementekort zou gaan ontstaan, zeker in bepaalde kleuren en dahliasoorten. Dit zorgde voor een interessante puzzel van met welke onderdelen we konden beginnen, welke zichtdelen eerst afmaken en wanneer komen nou eindelijk die grote hoeveelheden Arabian Nights om alle klotehoeken te kunnen vullen.
Donderdags liep alles vrij goed en konden we iedereen lekker aan het werk houden. Ook het appeltjesgroene leger van Kluitenberg was met een mooie delegatie om de nodige kisten voor te steken. Aan het eind van donderdagavond hadden we al zo’n 25-30% van de bloemen verwerkt op de wagen, Een mooi vooruitzicht voor de vrijdag. Tijdens het nazitten werden door de verlichtingscrew getrakteerd op een voorschotje van de lichtshow die bedacht was voor het avondcorso. Muziek en verlichting kwamen bijeen op de creatie. Met wat fantasie de beweging er bij bedenken en er we wisten dat er wat het publiek wat moois stond te wachten.
Vrijdag was ook de dag dat het echte puzzelen kon gaan beginnen. In de loop van de dag begonnen we te twijfelen of de totale aantal vierkante meters die we hadden aangehouden om het bos mooi donkerpaars te krijgen wel correct was. Het aantal kisten met paarse tinten nam gestaag af en de open vlakken die we nog te gaan hadden waren nog lang niet gevuld. Ook in de rode tinten hadden we enthousiast wat delen van de binnenkant van de cape van rode verf voorzien. Toen we eenmaal met dahlia’s aan de gang gingen bleek ook hier dat het een dubbeltje op z’n kant ging worden. Voor de paarse tinten werd een extra lading van 40 kisten Stratos die onze bloemenman regelde ’s avonds onze redding. In de roodtinten hadden we uiteindelijk een ‘ruime marge’ van 2 kisten…
Wat we vrijdags uiteindelijk heel goed voor elkaar hadden waren de grote hoeveelheden bloemenstekers in de schuur. De tafels zaten gezellig vol met enthousiaste mensen en deze mensen waren gestaag onze voorraad aan bloemen aan het wegwerken. We hadden een maximaal aantal mensen op en rond de wagen dus konden uiteindelijk niet voorkomen dat tegen 11 uur ’s avonds alle bloemen voorgestoken waren. Een superhoede ontwikkeling maar we konden al wel zien dat er nog genoeg lastige meters te gaan waren dus dat we nog wel wat uurtjes te gaan hadden met de bloementikkers. Zo waren de laatste uurtjes gezellig op zeer beperkte ruimte elkaar moed inspreken terwijl de laatste dahlia’s er op gingen. Ondertussen werd door een andere ploeg al wel de schuur goed opgeruimd en alles gereed gemaakt voor het opzetten ’s ochtends vroeg. De klok stond op 6 uur toen ik m’n hoofdkussen aanraakte; even 2 uurtjes plat voor de mooiste dag van het jaar…