Zeldzaam veel strekkende meters gelast tijdens een marathon laspartij gisteren. Met een licht verbrand voorhoofd en nek als stille getuigen.
Na een weekje geklust te hebben bij Nameless was het gisteren tijd om het voorste onderstel vorm te gaan geven. Het voorste onderstel dat al een paar dagen eenzaam buiten de tent stond maar vrijdagavond al in de steigers was gezet.
Zo konden we zaterdagochtend meteen beginnen met de compositie van het hoofd. Toen deze eenmaal op z’n plek hing konden we met 4/5 lasapparaten aan de gang om het hoofd te voorzien van romp en driedelig kostuum. ’s middags nog in een lekker zonnetje en fijn briesje, ’s avonds in een langzaam donker wordende omgeving die verlicht werd door bouwlampen en de continue lasvonken.
Ondertussen werd in de tent hard gewerkt om de wagen in zoveel mogelijk lagen papier te krijgen. Een flinke klus gezien de oppervlaktes maar daar werd een mooie slag gemaakt.
Ondanks dat we halverwege de avond onderbroken werden door een ‘klein buitje van 5 minuten die het water toch niet over zou komen’ konden we rond de klok van 1.00 toch het sein brandmeester geven. Met een strakke snit kijkt het gezicht optisch al een stuk vrolijker richting de Venose brug.