Het is alweer 2 weken geleden, 2 weken van nagenieten maar ook 2 weken gehad om rustig te kunnen reflecteren op afgelopen corsojaar 2016.
Een nieuwe samenwerking betekent altijd weer aftasten hoe een groep werkt en leeft. Dit jaar een ambitieuze groep die al vaker met externe ontwerpers aan de slag is gegaan. Ambitieus om die derde ereprijs op rij te halen maar ook ambitieus genoeg om daarbij risico’s te nemen en een hoge moeilijkheidsgraad nastreefde.
Ik weet nog goed dat ik half februari het concept schetsje op een blaadje kladderde, vervolgens in Sketchup ging uitwerken en bij mezelf dacht dat het misschien wel 3 stappen te ver doorgedacht was. Een gevoel dat we zelf binnen de ontwerpgroep ook eigenlijk het hele jaar hebben gehad. Zal het publiek het concept herkennen? Ik heb tijdens de bouw meerdere keren gezegd dat het hele traject me enorm deed denken aan de bouw van de Toren van Babel bij Nameless. Een apart ding waarbij velen pas de kwaliteiten zagen toen de wagen de tent uit kwam rijden. Net als toen in de aanloop van het corso veel sceptische mensen gesproken maar met de ervaring van 2012 in het achterhoofd had ik er wel weer fiducie in.
Het was een wagen die ging staan of vallen met de kwaliteit van de gezichten, de rest moest gewoon goed zijn. Omdat we vanaf het begin af aan al een helder beeld hadden hoe de koppen qua kleurstelling moesten gaan worden had ik er op dat vlak al wel vertrouwen in. Nu was het nog een kwestie van die gezichten maken, een klus die uiteindelijk de voortreffelijke piepschuim-ploeg op zich nam. Een kunst op zich die geweldig uitpakte en ook de lasploeg ontlaste zodat zij de rest van de vele strekkende meters betonijzer op zich konden nemen.
Niet alleen voor Fatal Attraction was dit de derde keer dat ze beker omhoog mochten houden, voor mij persoonlijk was het ook een triomf om na 2011 en 2012 voor de derde maal een ontwerp tot winnende wagen gekroond zien worden. Ik wil de groep op deze plek dan ook bedanken voor het vertrouwen in deze succesvolle samenwerking. Ik heb me bijzonder goed vermaakt in (en achter) de Vlasschuur.
Ondanks het drukke jaar in ons gezinsleven heb ik weer een lekker corsojaar achter de rug. Een jaar waarbij ik vooral blij ben dat ik weer in ons eigen corso in Vollenhove van betekenis kon zijn. Zoals een goed corsoliefhebber betaamd kijken ik uiteraard alweer met een schuin oog naar 2017. Zeker nu we in Vollenhove wonen zal het gemakkelijker worden om m’n bijdrage aan het corso te kunnen leveren. Nog 2 weken tot het jaarlijkse afsluitingsfeest van het corsojaar; misschien dat we met Fatal Attraction of Nameless het corsojaar 2016 nog een extra glans kunnen geven.