Al sinds 2003, het vorige Van Gogh corso, ben ik lid van corsomagazine Corsief. Het blad verschijnt 4 keer per jaar en zit vol info, opinies en weetjes over het bloemencorso in Zundert. Eén van het hoogtepunten elk jaar in de Schaduwjury in de nabeschouwingseditie en ik was dan ook zeer vereerd toen ze me hiervoor afgelopen zomer uitnodigden.
Met een aantal mensen uit de corsowereld worden, parallel aan de vakjury, de wagens beoordeeld en zo een eigen ‘schaduwuitslag’ gemaakt. Eerdere jaren gebeurde dit achteraf maar sinds vorig jaar wordt deze schaduwuitslag al tijdens het corso bepaald.
Dus afgelopen zondag stond ik ’s ochtends om 9 uur met m’n collega schaduw juryleden voor de ingang van het tentoonstellings terrein in Zundert. M’n medejuryleden waren afkomstig uit St. Jansklooster, Heeze, Valkenswaard en Loenhout (B) dus we hadden een gemêleerd gezelschap. Het idee was dat we tot 12 uur de wagens bij het opkomen van het opstelterrein beoordeelden waarna we tijdens een aangeboden lunch onze punten en gezamenlijke uitslag gingen bepalen.
Het moment van het opdraaien van de wagens het opstelterrein op had ik nog niet eerder meegemaakt in Zundert dus was leuk om mee te maken. In tegenstelling tot in Vollenhove of St. Jansklooster doen alle wagens bij het oprijden van het opstelterrein hun ‘kunstje’ zoals ze het ook in de optocht doen. Dus volle bak muziek, beweging en figuratie bij het opdraaien waarna de wagen rustig wordt weggezet tot het corso begint. Zo hebben de juryleden alle ruimte om de wagens vanuit alle invalshoeken te bekijken. Toch is ook hier het probleem van wagens die laat het terrein op komen en zichzelf zo een deel van de jurering vooraf niet gunnen. Dan moet je in de optocht wel dubbel zo hard overtuigen dus.
Na 3 uur in de frisse ochtendlucht rond te hebben gewandeld tussen de immense Van Gogh creaties was het tijd voor warme koffie, lunch en punten tellen. Ondanks dat we onderling wel wat overleg momentjes hadden was het toch interessant om te zien hoe sommige wagens toch bij een ieder anders over kwamen. Dat heeft te maken met onze diverse achtergronden maar is toch ook een kwestie van smaak. Uiteindelijk kwamen we wel tot een uitslag waar we het allemaal redelijk mee eens waren.
Tot op dit moment was de hele jurering parallel aan wat de vakjury deed. Het grote verschil is dat de vakjury de eerste rondgang vanaf de hoofdtribune bekijkt en vervolgens in conclaaf gaat over de definitieve uitslag. Deze wordt dan bij de hoofdtribune tijdens de tweede rondgang bekend gemaakt, inclusief de bekende Zundertse jubel.
In tegenstelling tot de vakjury verspreidden wij ons over het parcours en konden we alleen nog aanpassingen in onze puntentelling doorgeven na de eerste ronde. Als er een creatie was die ons bijzonder mee- of tegenviel tijdens de optocht konden we onze punten bijstellen.
Uiteindelijk een lange leuke corso-dag gehad in Zundert. Erg mooie creaties gezien, bewonderd maar ook kritisch beoordeeld, zoals corsoliefhebbers dat kunnen. Ik heb daarnaast ook nog wat oude bekenden vooraf en na het corso op het opstelterrein kunnen spreken en feliciteren. Elk jaar weer geeft het zien van zo’n top optocht veel inspiratie en ideeën om mee te nemen in eigen concepten. De nabeschouwing zal in de eerstvolgende Corsief te lezen zijn; ik ben benieuwd wat de schrijvers van onze discussie gaat maken uiteindelijk!
Bekijk hier een foto overzicht van Corso Zundert 2015 »
Hoogtepunten van de optocht door Omroep Brabant »