categorie: mycorsodiary
21/04/2013
Tussen het genieten van het prima lenteweer door heb ik dit weekend eindelijk de laatste hand aan de maquette kunnen leggen. Na achtereenvolgens het tape en het verf-debacle bood een spuitbus kwaliteitsverf uitkomst om de maquette in de gewenste neutrale witte kleur te krijgen.
Nadat alle onderdelen vrijdagmiddag hun spuitbeurten hadden gehad kon ik zaterdagmiddag alle onderdelen hun definitieve plek op de maquette geven. De hondjes in de (bijna) juiste stand, de slede achterop en de afgebroken noorderlicht stralen weer op hun plek gehangen.
Daarnaast afgelopen week tijdens een bezoekje aan de bioscoop ook nog een mooi eventueel passend stukje muziek gevonden als auditieve ondersteuning aan de wagen. Dit heb ik even in de week gelegd bij de muziek-keuze-dame van de afgelopen 2 jaar.
Nu heb ik mezelf nog 1 doel gesteld voor komende week. Omdat ik op de 1:10 schaal de hondjes niet de gewenste vormgeving mee kon geven (voornamelijk door een gebrekkige hand-oog coördinatie) ga ik op de schaal 1:5 een poging wagen. We geven het nog niet op!
18/04/2013
17/04/2013
Met de oordoppen in wat muziekjes luisteren voor de wagen voor komend jaar, ik had wat inspiratie opgedaan #mycorsodiary
13/04/2013
Plakaatverf uit 2012 is niet dezelfde plakaatverf als uit 2013, blijkt. Nadat ik met de papiertape al bij de Action al een miskoop had gedaan blijkt de plakaatverf van dit seizoen ook niet top. Maar dat betekent dus wel dat ik aan het verven ben en dat is sowieso een goed teken!
Nadat afgelopen week de hondjes hun verflaagje hadden gekregen is m’n ‘musher’ naar het plaatselijke naai-atelier gegaan voor een maatpak. Enkele dagen later kwam deze weer terug in de maquette werkplaats waar het snel z’n plek kreeg op de net gerealiseerde slede.
Her en der dus nog wat likjes verf en de losse elementen op hun plekkie zetten en we kunnen gaan bedenken wanneer het ‘convoi exceptionelle’ naar Vollenhove gepland kan worden.
09/04/2013
Het einde lijkt in zicht. Afgelopen weekend eindelijk naar tevredenheid een oplossing gevonden voor de hondjes zodat het uiteindelijke totaalbeeld aardig in de buurt gaat komen.
Daarnaast zijn er weer heel wat vierkante meters karton versneden en verknipt om de wagen rondom dicht te krijgen. Afgelopen jaar hebben we uiteindelijk de hele wagen in de kranten gezet om de vorm uiteindelijk goed strak te krijgen. Dit keer dacht ik er met een lading brede papiertape ook wel vanaf te kunnen komen. Dus vol goede moed alle naden met tape gedicht en de hondjes vormgegeven.
Echt blijkt ‘goeikoop’ van de Action niet altijd een ‘goeie koop’. Na alles aardig in de tape te hebben staan kwam ik er de volgende ochtend achter dat het echt tijdelijke tape is, het liet op veel plekken gewoon weer los. En de hondjes zagen eruit als een Scooby Doo die door een stapel WC-rollen waren gerend.
Vanavond als test de eerste laag plakaatverf op de hondjes aangebracht om te kijken of dit het tape-drama een beetje oplost. Dat wordt dus even afwachten hoe ze er morgenochtend, als ze opgedroogd zijn, bij staan.
05/04/2013
Bij de afgelopen update ben ik helemaal vergeten te melden dat er ondertussen in Vollenhove op een geheime locatie aan een tweede maquette gewerkt wordt. Na uitgebreid telefonisch overleg is er voor gekozen om op een andere locatie het geheime wapen verder uit te gaan werken. Door middel van moderne technologiën worden updates en beeldmateriaal van de voortgang uitgewisseld, en dat ziet er veelbelovend uit!
Ondertussen gaat het werk in Heeze ook gestaag door. De grote vormen zitten er nu vrijwel in en met papiertape worden nu de laatste gaten gedicht om het verfklaar te maken. Maar zover zijn we nog niet helemaal, eerst moet de slede en de ‘musher’ nog vorm gaan krijgen. En dat is dan ook meteen het grote target voor dit weekend.
01/04/2013
Zo’n lang paasweekend is elk jaar weer tijdens het maquette knutselen ideaal om een beetje door te kunnen pakken. Na de frustraties met de hondjes vorige week had ik maar besloten de focus eerst ergens anders op te gaan leggen.
Na het geduldige houtlijm-werk en het betere verf spuitwerk kon ik eindelijk verder met de vormgeving naar onderen toe. Met de stapel kartonnen dozen die ik in de afgelopen weken verzameld had kon ik een mooi stuk vooruit met de ‘kaart’ die langs de constructie naar beneden loopt. Totdat ik op de onderste meters uit kwam.
Al voordat ik het ontwerp gepresenteerd had was ik niet helemaal tevreden over de invulling van de onderkant van de wagen, het was naar mijn mening te 1-dimensionaal en te weinig verassend. Maar omdat ik nu toch aan de knutsel was ben ik, in plaats van de tekentafel weer op te zoeken, met de bekende ‘trial-and-error’ methode aan het werk gegaan.
Gelukkig kwam zondagmiddag na een half uurtje staren naar de maquette en wat foto’s van Alaska een klein ‘eureka’ momentje. En na wat verificatie bij m’n externe specialist kon ik hiermee lekker door knutselen.
Als ik komende week nog even door kan knutselen lijkt het er op dat ik volgende week de maquette een likje verf kan gaan geven.
Voor de Facebook gebruikers: vanaf afgelopen week zijn de updates naast mijn persoonlijke #mycorsodiary tweets ook te volgen via www.facebook.com/mycorsodiary
27/03/2013
Weer mooi geweest met knutselen vandaag, de flow begint er eindelijk een beetje in te komen #mycorsodiary
25/03/2013
Resultaat van een ‘solar flare’ die afgelopen 17 Maart de aarde bereikte. Blijft toch een inspirerend fenomeen dat Noorderlicht.
21/03/2013
Ik had de vorige keer beloofd dat de vormgeving van de honden het volgende target zou gaan worden. We zijn nu 1,5 week verder en ik heb hier inderdaad een start mee gemaakt maar het is allemaal nog niet helemaal vol tevredenheid.
Nu was het piepschuimen al nooit echt mijn ding maar 1:10 piepschuimen viel me helemaal tegen. Na wat geklooi met een figuurzaag en stanleymesjes heb ik wat hoofdvormen kunnen maken die enigszins iets weg hebben van een hond. Deze zal ik straks nog wat moeten bijwerken met de boetseerklei die ik vanmiddag gekocht heb en dan moet de rest maar aan het inlevingsvermogen van de bouwers overgelaten worden.
Terwijl ik de hondjes even links heb laten liggen ben ik al wel verder gegaan met de hoofdconstructie van de Aurora Borealis. Aangezien het me een goed plan leek om net als bij de wagen van boven naar beneden te werken heb ik de hoofdlijnen uitgezet. Aangezien het meeste bestaat uit spaanplaat en ander hout moest ik wel aan de slag met houtlijm en ik ben er wel achter dat het uitharden van houtlijm meer geduld nodig heeft dan ik heb tijdens het klussen.
Komend weekend met de vrienden van TNG een weekendje weg, kan de houtlijm mooi goed uitdrogen.
21/03/2013
Uiteraard valt de rolmaat die onhandig bovenop de maquette lag precies tegen het zojuist geopende flesje bier dat dan omvalt #mycorsodiary
10/03/2013
De eerste stap is gezet dit weekend, de start van de maquette. Omdat de tekening wat constructie-technische onmogelijkheden bevatte had ik van de week al zitten denken hoe zit probleem zo goed mogelijk op te lossen.
Dus van de week naar de plaatselijke Hubo geweest om het nodige maquette-materiaal, in vorm van een bodemplaat en houten latten, aan te schaffen. En tegelijkertijd kon de doos met maquette-tools weer onder het stof vandaan gehaald worden.
Omdat ik ook thuis zonder lucht-ankers moet werken was het weer een heel gestuntel om de constructie de hoogte in de krijgen en toch ook een stabiele vorm mee te geven. Aan het eind van de zaterdagmiddag kon ik de laatste druppels houtlijm tussen de verbindingen smeren en was de hoofdvorm van de constructie af. Deze zal vanwege zijn herkenbare vorm vanaf nu doorgaan onder de naam ‘de strijkplank’.
Nu ben ik nog een beetje in dubio wat stap 2 gaat worden maar ik ben bang dat ik nu toch echt eerst met de vormgeving van de honden aan de slag moet…wish me luck!
09/03/2013
Maquettebouw Dag 1, moest er toch maar ‘s van komen #mycorsodiary
02/03/2013
Eén week later, een week om aan het idee te wennen dat we komende zomer weer vol aan de bak moeten. Ondanks dat we pas een paar dagen onderweg zijn komen de eerste initiatieven al van de grond. Zo is er al mailverkeer geweest betreft de muziek en hoe technisch we het allemaal willen gaan maken. En wat betreft de technische mensen kon dat nog wel ‘s heel technisch worden en daar ben ik alleen maar voorstander van!
Vandaag leek me een mooie dag om de knutselspullen tevoorschijn te halen want vandaag start in Anchorage, Alaska de race. Terwijl ik dit schrijf is er nog zo’n 11 uur te gaan voordat de ‘Mushers’ met hun honden de ceremoniële parade starten.
En om het plaatje compleet te maken organiseert de Burght vanavond voor het eerst ‘De aftrap van het Wagenbouwseizoen’. Dat lijken me toch mooie voortekenen voor een goed seizoen!
22/02/2013
Gisteravond was het zover, de jaarlijkse ledenvergadering van Nameless waarbij het ontwerp voor komend corso wordt gekozen. Bepakt en bezakt aan het eind van de middag in de auto gestapt om later die avond mijn ontwerp voor 2013 te presenteren.
Met een Intro-filmpje, Lego-model, 3D-model, Moodboard en 2 tekeningen was ik aardig voorbereid om de leden van Nameless te overtuigen dit jaar.
Na een korte pauze (voornamelijk voor de Heineken-aanvulling) was het mijn beurt om m’n idee over te brengen. In de loop van m’n verhaal kreeg ik al een vermoeden dat er bijzonder weinig concurrentie was dit jaar (in tegenstelling tot 2012). Buiten dat ging m’n verhaal vrij soepel en werkte alle technische snufjes naar behoren en kon ik vrij snel na m’n praatje vaststellen dat ik na 2 bijzonder leuke en succesvolle seizoenen bij Nameless ook dit jaar weer aan de bak mag.
Hierboven een introductie-filmpje betreft het onderwerp en ontwerp. Nu is het zaak om als de bliksem aan de maquette te beginnen, want ze hebben er zin in!
21/02/2013
Wederom uitverkorene bij @NamelessVhove … gaat een mooi bouwjaar worden weer! #corsovollenhove
05/02/2013
Zo dacht dat je klaar was, en zo ben je een avond aan het SketchUppen omdat je tekening je niet aanstaat #mycorsodiary
03/02/2013
Zaterdagmiddag begin Februari en alle tekeningen en modellen voor de presentatie van de 21e al klaar. Ondanks dat de voorbereidingen voor het nieuwe corsojaar in volle gang zijn had ik toch in om een oude hobby, video-editing, weer eens op te pakken.
Voor Les Charrons heb ik jarenlang een uitgebreide DVD met veel knippen en plakken van videobeelden in elkaar geknutseld. En ondanks dat de #mycorsodiary-naslagwerken hiervoor een leuke vervanging zijn blijft het leuk om met video/audio bezig te zijn. Vorig jaar had ik ook al een video geknutseld met beelden die ik via YouTube had gevonden, dus ben ik deze keer weer met beelden van o.a. Ronnie Peeters en RTV Oost aan de slag gegaan.
Het blijven leuke herinneringen om af en toe terug te kijken, zoals ik gisteravond ook weer ‘s wat Les Charrons DVD’s heb bekeken. Mooie herinneringen aan een mooie tijd, ik kan het iedereen aanbevelen.
Zoals ik al zei, nog even afwachten tot de Nameless ledenvergadering de 21e Februari en dan zullen we zien hoe 2013 er verder uit komt te zien!
17/01/2013
Zeven dagen en twintig vol geschetste A4-tjes verder moeten enkel nog de laatste puntjes op de spreekwoordelijk i gezet worden voor de presentatie.
Na het Lego-spelen was het tijd om de compositie definitief te maken. Eigenlijk stond er globaal maar 1 onderdeel vast de rest moest er nog omheen bedacht worden. En het initiële idee betreft de compositie had ik al snel naar de prullenbak verwezen. Gelukkig kwam daar vrijdag, tegen de weekendborrel aan, de doorslaggevende ingeving. Deze kwam vrij soepel langs de beoordelingscommissie, in de vorm van Karin, zodat er een weekend schetsen, schetsen en nog een schetsen op het programma stond.
Dat betekende met mijn werkwijze een onafgebroken spiraal van ‘Sketchuppen’ (3D model in de computer), screenhots maken, overtrekken, schetsen en weer terug naar de SketchUp. Wat vooral op m’n zenuwen begon te werken was dat ik met elke compositie dacht dat ik er was, maar dat er na een klein half uurtje nog steeds ontevredenheid zich van mij meester maakte.
Het uiteindelijke definitieve ‘eureka’ moment kwam vervolgens afgelopen maandag. Even snel de ingeving in SketchUp gecheckt, of het ook zo ging werken zoals ik in mijn hoofd had. Na wederom goedkeuring van de beoordelingscommissie kon ik eindelijk aan de presentatie-tekeningen in Photoshop beginnen.
Ondertussen zijn we 3 dagen, 2 presentatie-tekeningen, een 3D filmpje, een Lego-model, een (animated) GIF en een trailer verder. Volgens mij ben ik er wel klaar voor om de leden van Nameless te overtuigen.
14/01/2013
Lekker gevoel om een concept dat al jaren in m’n hoofd ronddwaalt eindelijk te kunnen toepassen! #mycorsodiary
12/01/2013
Hele dag al afwisselend aan de Sketchup en het vulpotlood. Volgens mij benaderen we de uiteindelijke compositie #mycorsodiary
11/01/2013
Ja, daar was de doorslaggevende ingeving voor het ontwerp voor 2013…en ook door de beoordelingscommissie heen gekomen #mycorsodiary
10/01/2013
Het nieuwe jaar is begonnen en bij vertrek uit Vollenhove, na een keetweek met hoogte- en dieptepunten, had ik besloten om een deel van m’n verzameling Technisch Lego mee te nemen naar Heeze. Normaal gesproken is Lego door alle beperkingen niet echt een lekkere ontwerp-tool maar voor het uitproberen van beweging is het uitermate geschikt.
Ik had al snel na afgelopen corso besloten dat het ontwerp voor 2013 wat minder statisch moest worden. En aangezien Nameless niet geheel amateurs zijn op het gebied van beweging in corso-wagens leek me dit een mooi uitgangspunt voor dit jaar. Voorwaarde is uiteraard wel dat beweging in een corso-wagen echt een toevoeging op het concept moet zijn.
Na m’n slapeloze nacht met Kerst leek het me echter wel verstandig om de beweging goed uit te proberen en te bekijken of het ook overkomt zoals bedoeld. Dus afgelopen week in de vrije uurtjes weer ouderwets door een bak met Lego lopen graaien op zoek naar dat ene tandwieltje, verbindings-stukje of aandrijf-asje.
Na aardig wat verschillende bewegings-constructies uitgeprobeerd te hebben lijkt er nu wel een goede aandrijving met bijbehorende passende beweging te zijn die ik zocht. Dus speelkwartier is weer over en nu tijd om de ontbrekende onderdelen in de compositie vorm te gaan geven.
10/01/2013
Toch leuk als je een oude hobby weer kunt oppakken 🙂 #lego #mycorsodiary
27/12/2012
Mijn meest productieve denksessies zijn net voor het slapen gaan, oogjes dicht en de gedachten over het probleem van dat moment laten gaan. En vaak levert dit ook nog eens aardig resultaatgerichte oplossingen op voor creatieve problemen, zowel werk- als hobby-gerelateerd.
Zo ook kerstavond 2012 in Vollenhove. Na een gezellige avond bij vrienden als afsluiting een biertje met de familieleden die uit respectievelijk de keet en de kerk kwamen. Nog geen 5 minuten op bed en daar vielen de eerste regendruppels van velen die mij tot een uurtje of 6 in de ochtend uit mijn slaap hielden. Dus dat waren 5 lange uren waarin er heel wat creatieve problemen een oplossing kregen.
Nu was ik een dikke week voor kerst al tot de conclusie gekomen dat ik met mijn eerste onderwerp voor corso 2013 dusdanig vast zat dat ik deze, ondanks mijn rotsvaste vertrouwen in het concept, moet laten varen. Dit moment kwam, waarschijnlijk niet geheel toevallig, op dezelfde avond dat ik een tweede concept potentie zag krijgen.
Zoals met veel concepten is er een basis waar omheen een wagen bedacht moet worden dat goed aansluit op het concept en ook nog eens compositie-technisch een meerwaarde is. Die basis was een idee dat al een tijdje in mijn hoofd rondspookt, de rest was de uitdaging maar daarvoor was de slapeloze nacht na kerstavond de grote oplossing.
Vanmiddag even wat eerste schetsen gemaakt en ik heb het vermoeden dat de slapeloze nacht niet voor niets was.
10/12/2012
Ook hier maak ik even gebruik van de gelegenheid om reclame te maken voor m’n laatste corso-gerelateerde project: www.corsonetwerk.nl Dit is een verzamel website voor nieuws, media en opinies in corsoland.
De laatste weken zijn de vorderingen betreft het ontwerp een beetje op een laag pitje gezet vanwege bovenstaand project. Dit was ook nodig want ik had daarvoor even het gevoel dat de inspiratie een beetje vastliep, een stapje terug nemen wil dan nog wel ‘s helpen.
Het irritant is dat ik het gevoel heb dat het een goed concept is, dat de globale compositie goed is maar dat de uitwerking technisch en vormtechnisch wat moeilijke punten heeft.
Nu dan de website gelanceerd is hoop ik weer wat meer (denk)tijd te kunnen spenderen aan het ontwerp voor 2013, wie weet wordt het nog wat dan!
15/11/2012
November is toch wel de maand dat de corso-wereld definitief in een diepe winterslaap gaat. De evaluatievergaderingen zijn geweest, de juryrapporten uitgereikt en in Vollenhove is de blik gericht op die andere mooie volks traditie, Oud & Nieuw.
Maar soms zijn er toch her en der al wat geluiden op te vangen van dat groepje corso-fanaten dat geen winterslaap kent, de ontwerpers. Evenals vorig jaar dwalen hier in huis ook her en der wat vage cryptische krabbels, die alleen door de maker zelf worden begrepen, rond.
Tot nu toe is het zo dat er een concept in het hoofd zit dat goed aansluit bij de randvoorwaarden die aangegeven zijn voor 2013 en dat veel potentie heeft. Het is nog een kwestie van de juiste elementen bij elkaar zoeken en de beste compositie vinden. Dus voorlopig betekent dat nog veel krabbelen en denksessies voor het slapen gaan.
Wel krijgen de wagens van afgelopen 2 jaar eindelijk het plekje in huis wat ze verdienen!
02/10/2012
Het juryrapport is weer binnen! Het is toch elk jaar weer leuk om te lezen hoe de verschillende juryleden de wagen beleefd hebben. En sinds enkele jaren hebben we een paar juryleden die dit ook uitstekend kunnen verwoorden, niet alleen positief maar ook opbouwende kritiek.
Er zaten evenals vorig jaar weer veel lovende woorden tussen, waaruit ook blijkt dat mijn initiële bedoelingen met het ontwerp goed uit de verf zijn gekomen. Hieronder een paar quotes:
“Compositie, prachtig vernieuwde vormgeving, mooi strak, zeer creatief ontwerp.”
“Effect in de optocht: er viel letterlijk een schaduw over het publiek als de wagen voorbij reed, waardoor je gewild of ongewild toch even kippenvel kreeg.”
“…de toren ligt plat en vertoont een sterk perspectief, zodat de toeschouwer moeiteloos de illusie krijgt dat de toren werkelijk enorm van afmeting is.”
“Jullie laten ons op een geheel andere vernieuwende manier van een prachtige corsowagen genieten.”
“Zeker van een afstand overtuigt dit aanzicht in een bijbelse toren van hemelse proporties. Zover ik kan beoordelen, misschien wel een van de mooiste zijaanzichten ooit in dit corso.”
Maar ook kritische kanttekeningen:
“De toren suggereert in het zijaanzicht een ronde toren te zijn, die daardoor bouwkundig en architectonisch overtuigd. In het vooraanzicht blijkt deze echter ovaal te zijn.. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit ingegeven is door de beperkte beschikbare breedte. Daarmee voelt het als een zwaktebod. “
“Het enige punt van kritiek is wat mij betreft de figuratie. Het ontwerp is enigszins geabstraheerd en de manier waarop de figuranten op de steigers aan de toren aan het bouwen zijn, is daarvoor veel te concreet.”
Hieronder links naar de rapporten en puntenlijsten:
Middagcorso | Verlichting | Figuratie | Puntenlijsten per Jurylid | Uitslag per Jurylid
30/09/2012
De afsluiting van het corsojaar is elk jaar een paar weken na het corso het 4V’s wagenbouwersfeest. Hier worden de overige prijzen uitgereikt; Publieksprijs, Wagenbouwersprijs, Verlichtingsprijs en Figuratieprijs.
Vorig jaar konden we na deze feestavond maar liefst 3 eerste prijzen en 1 tweede prijs aan de verzameling prijzen toevoegen. Zonder al te hoge verwachtingen dus zaterdagavond naar de Burght naar een feestje wat nooit echt los komt en meer op een evaluatievergadering lijkt. Maar de belangrijkste vraag was: kunnen we nog wat prijsjes aan de oogst van 2012 toevoegen?
Toen de zaal eenmaal een beetje vol was kwam even na 23.00 de voorzitter van de 4V’s het podium op om de eerste 2 prijzen uit te reiken; de Figuratieprijs en de Wagenbouwersprijs. Nou vond ik dat wij, net als in 2011, gewoon goede functionele figuratie hadden dus wie weet zat er iets in. En dat bleek want we waren 3e geëindigd bij de figuratie jurering, dus de eerste beker was binnen.
Vervolgens kwam de Wagenbouwersprijs, een prijs van de wagenbouwgroepen voor de, in hun ogen, beste wagen van 2012. Dit kon wel eens spannend worden want de combinatie beste wagen en gunfactor voor groepen gaf een nog niet zo duidelijke uitslag in mijn ogen. Uiteindelijk bleken de stemmen ook aardig verdeeld: 1 voor Twee Nijenhuizen, 3 voor Stark Wark en 3 voor Fatal Attraction en uiteindelijk, met 1 stem verschil, 4 stemmen voor Nameless!! We hadden het toch weer geflikt en we konden weer een beker toevoegen.
De Wagenbouwersprijs is toch wel een mooie prijs vanwege de waardering die je krijgt van je collegae. Bovenstaande foto toont de onderbouwing van de groepen die voor ons gekozen hadden. Een beter compliment kun je denk ik als groep niet krijgen!
Na een hoop biertjes, slap geouwehoer en een band op de achtergrond werd een uur later de volgende rij prijzen bekend gemaakt. Zoals ik hier al eerder geschreven heb was ik erg onder de indruk hoe onze wagen tijdens het avondcorso verlicht was dus ik had goede hoop op de Verlichtingsprijs. Gelukkig zag de jury ook in hoe goed onze wagen verlicht was en konden de ‘Verlichtingsmannen’ deze prijs in ontvangst nemen.
Een prijs die naast de collega- en jurywaardering ook mooi is om te ontvangen is de Publieksprijs. Nu wist ik wel dat onze wagen niet echt een ‘publiekswagen’ was dus hier had ik ook niet echt hoge verwachtingen voor. En dat bleek terecht want Stark Wark ging er, met een ruime hoeveelheid van de stemmen, met deze prijs vandoor….niet eens gestolen! 😉
Nog een nieuwtje was de prijs die door de Burght werd aangeboden: ‘Het Gouden Fust’. Deze prijs is voor de winnaar van het corso en bestond uit een heleboel muntjes voor drank tijdens het feest afgelopen zaterdag. Maar nieuw hierbij is dat er even zoveel muntjes voor Nameless zijn tijdens een nieuw te organiseren feestavond begin Maart, als openings van het nieuwe bouwseizoen. Dus er is al een datum om het bouwseizoen te beginnen in 2013: 2 Maart!
24/09/2012
Evenals vorig jaar ben ik alle dagboek berichten van dit weblog van 2012 weer aan het bundelen voor een hardcopy naslagwerk. In eerste instantie wilde ik er mee wachten tot ik alle foto’s had maar afgelopen zaterdag wilde ik toch een kleine start maken.
En zoals zo vaak met zulke dingen betekent dat meteen de nodige uurtjes achter elkaar knippen, plakken en foto’s uitzoeken. En omdat er dan bij mij ook geen rem op zit had ik zaterdagmiddag alle teksten en de globale layout al klaar.
Omdat ik dit jaar eerder ben begonnen en ook meer heb bijgehouden bleek het boek ruim 1,5 keer zo dik te worden als de 2011 versie. Na een paar uurtjes fine-tunen qua design en vulling gisteren ben ik uiteindelijk op een mooie 40 pagina’s uitgekomen.
Komend weekend hoop ik de foto-cd te ontvangen met een paar high-res versies van foto’s die ik er graag in wil hebben. En belangrijker nog volgend weekend: het wagenbouwersfeest van de 4V’s. Ik hoop dat we nog 1 of meer prijsjes aan onze prijzenkast voor 2012 kunnen toevoegen, we zullen zien!
24/09/2012
Naslagwerk van #mycorsodiary 2012 qua teksten en layout helemaal af! Nog wachten op een paar high-res foto’s volgend weekend.
06/09/2012
De groep koos wederom voor een voorstelling op twee aparte onderstellen, vorig jaar ook al toegepast bij de toen winnende en alom geroemde creatie ‘Vergeten leven aan de Zuiderzee’. Nameless verraste hiermee vriend en vijand.
06/09/2012
Erg mooie foto van Hilly Koerts van onze toren in de binnenstad
Nabeschouwing 2012
06/09/2012
Anderhalve week verder, vele meningen de revue gepasseerd en zelf ook even de tijd gehad na te denken wat er allemaal gebeurd is dit bouwjaar. Ik wilde toch even uitleggen wat de bedoelingen waren en waarom ik denk dat alles toch erg goed is uitgepakt.
Toen ik in Oktober 2011 de eerste gedachten-spinsels had voor dit ontwerp had ik een paar doelen voor ogen, als de wagen hieraan voldeed zou het voor mij een geslaagd corsojaar worden.
‘Laten wij een toren bouwen, waarvan de spits tot in de hemel reikt; dan krijgen wij naam en worden wij niet over de aardbodem verspreid.’
Groots: Groots en oneindig, dat was qua compositie de insteek. Omdat Nameless de beschikking heeft over 2 onderstellen zijn de mogelijkheden wat groter dan anders. Hiermee was een lengte mogelijk waarmee een oneindig object met de juiste vorm extra overkomt.
Daarnaast heeft Vollenhove een geweldig mooi parcours door de historische binnenstad, daardoor hebben we qua breedte wat ontwerp-beperkingen. Grootsheid ervaar je pas als je je als persoon qua afmeting nietig voelt, zoals wolkenkrabbers vanaf de straat ook oneindig lijken. Dus omhoog kijken en veel te zien hebben was het toverwoord, veel massa (oppervlak) op hoogte werkt dan goed. Een concessie hierbij was wel dat het zijaanzicht vrij massief aandeed en dat de doorzichten op de binnenzijde het moesten gaan doen.
Tijdens de maquette-bouw had ik al in de gaten dat de wagen aardig groots ging worden om het gewenste effect te bereiken. De twijfels betreft de grootte werden wel redelijk weggenomen door de relatief simpele vormgeving, waardoor het nog geen onmogelijke opdracht werd.
Sculptuur: Een tweede doel bij het ontwerp was om een wagen te maken die er als een sculptuur moest uitzien; zoveel mogelijk toevalligheden en geen voorspelbare vormen. In de tekening was dit nog lastig, maar tijdens het maquette bouwen kon ik lekker knutselen waarbij enkel het behouden van de hoofdvorm van belang was. Symmetrie enkel in de globale vorm, maar de opvulling en open ruimtes moesten zoveel mogelijk in elkaar ‘geknutseld en geplakt’ worden.
Stijl: En als laatste doel wilde ik er een geheel eigen stijl aan geven, een stijl waarbij met strakke vormen, kleurgebruik, materiaalgebruik, muziek en theater er toch een ‘Toren van Babel-sfeer’ neergezet kon worden.
De stijl van de vormgeving met strakke lijnen is iets wat ik vaak terug zie in de wagens waar ik aan ontworpen heb. Gelukkig is deze stijl niet alleen in de corso-wagens terug te zien. Mijn stijl qua kunst, design en architectuur en zelfs m’n eigen interieur kun je hierin terug zien: heldere ruimtes en vormgeving genieten mijn voorkeur: Pinterest Profiel
‘Zunderts’
Iets wat ik vorig jaar een beetje miste maar gelukkig dit jaar wel weer ter sprake kwam, het was een ‘Zunderts’ ontwerp. Nu ben ik de eerste die toe zal geven dat het corso in Zundert een grote inspiratiebron is, qua organisatie, qua ontwerpen en qua corso-betrokkenheid. Dit jaar was ik voor de 10e keer bij het corso en sinds de eerste keer (2003) ben ik corso-wagens wel meer gaan zien als sculpturen, in plaats van platte karren waarop we elementen zetten. Door het als een sculptuur te zien beperk je jezelf niet tot onderstellen, bestuurdersruimte en opzet-lijnen en geef je jezelf meer vrijheid qua compositie tijdens het ontwerpen.
Als je dan ook nog ‘s een andere stijl prefereert dan de zeer gedetailleerde/versierde wagens die men gewend is in Vollenhove wordt hier al snel een Zundert-sticker op geplakt. Gelukkig dat in ieder geval 1 jurylid uit Zundert ons niet op 1 had staan, kunnen we die discussie ook achter ons laten. 😉
Een andere stijl bouwen dan de rest betekent ook dat je een gok neemt, hoe wordt het ervaren door de jury? Vooral op de corso-dag spookte dit veel door m’n hoofd; de wagen was er precies uitgekomen als ik voor ogen had maar hoe zou deze onconventionele vorm zich gaan gedragen in de optocht? Achteraf bleek dat een gokje wagen geen verkeerde beslissing was, samen met Twee Nijenhuizen hadden we toch 2 buitenbeentjes in de top 3.
Klik en bedankjes
Het leuke aan dit bouwjaar was wel dat het, na een eerste bouwjaar wennen, steeds leuker begint te worden om bij Nameless te bouwen. Het was uiteraard van beide kanten eerst aftasten maar ik heb het gevoel dat de wederzijdse klik wel begint te komen. Dus daarvoor wil ik de groep wel bedanken!
En nu we toch aan het bedanken zijn: een vriendin (verloofde) die het hele jaar alles moet aanhoren, maar toch ook ziet dat ik energie krijg van de weekenden dat ik in Vollenhove aan het bouwen ben. En ouders waarbij niks te gek is, altijd een bed en het eten klaar staat, en een laatste corsoweek waarbij ik bijna onderdeel wordt van het meubilair. Deze mensen weten hoeveel het corso in Vollenhove voor me betekent en ondersteunen me voor de volle 100% hierin!
2013
Twee keer het corso achter elkaar winnen is niet niks maar roept de onvermijdelijke vraag op of we voor de triple gaan. Volgens mij beginnen we gewoon weer op nul: het idee moet er wezen, ontwerp moet goed uitpakken, het moet gekozen worden, het moet gebouwd worden en uiteindelijk hopen dat er geen betere wagens worden gebouwd in andere schuren…..
30/08/2012
Mooie video van het avondcorso
30/08/2012
Onze toren versus de smalle straten van Vollenhove
Mooi stukje over bloemencorso Zundert, het geheim van succes: “Tieten in de tent” :)
30/08/2012
Mooi stukje over bloemencorso Zundert, het geheim van succes: “Tieten in de tent” 🙂
29/08/2012
….het was nog lang gezellig!
29/08/2012
Zaterdag
“En? Is het geworden wat je verwacht had?” was een veelgestelde vraag deze ochtend. Nu moet ik zeggen dat de maquette exact is nagebouwd dus ik had in de loop van de week al wel doorgekregen dat er weinig foutjes zaten in de compositie. En dat is het voordeel van maquette bouwen, die haal je er dan al wel uit.
Het eerste target van de corsodag was de wagens heelhuids uit de tent krijgen, omdat we vervolgens niet meer hoefden op te zetten was dit het enige lastige target. Er werd besloten om het tweede onderstel eerst naar buiten te rijden om de middelste steiger wand later een stukje te kunnen verplaatsen, zodat de tweede wagen iets gemakkelijker naar buiten kon: lees centimeterwerk in plaats van milimeterwerk 😉
Vanwege een defect aan de accu ging het starten van het tweede onderstel niet heel soepel maar dat was met een snelle oplossing zo verholpen. Deze moest echter wel achter de tractor naar Vollenhove toe zodat ik de wagens, totdat ik naar huis ging voor een opfrisbeurt, nog steeds niet achter elkaar gezien had. Ondertussen had ik wel gezien dat er weinig fouten zaten in het beeld dat ik voor ogen had, qua vormgeving en qua kleur.
Dus met het fietsje naar Vollenhove, even een frisse neus halen in deze frisse ochtend, snel douchen, en snel weer naar het opstelterrein. Tijdens die momenten heb je even tijd en beginnen er toch wat twijfels te ontstaan of dit enorme gevaarte straks in de straten goed gaat over komen op het publiek; en op zulke momenten pak je elk zwak punt aan.
Nu was ons al opgevallen dat in het plafond van het tweede onderstel wat hangende stukken een beetje losgekomen waren door het gewicht van de bloemen. Met de naderende buien op komst werd ik daar toch wel een beetje zenuwachtig van, zeker op het moment dat we stonden te schuilen en de regen zo’n 3 minuten toch wel erg hard naar beneden kwam. Dit bleek achteraf niet nodig, zelfs op maandagochtend, na een paar HELE fikse regenbuien hing alles nog perfect!
Maar eindelijk tijd voor de middagoptocht. Als vanouds met de voormalig Les Charrons gang op de hoek bij Ruitenbeek, slecht zicht, duurt lang maar altijd gezellig! Tijdens de dramatisch verlopen middagoptocht vond ik onze wagen er uitkomen zoals ik gehoopt had. Wederom was de figuratie een goede toevoeging aan de wagen, en was ik wederom verrast door het acteertalent van enkele mensen!
En toen begon het lange wachten. Spanning, moe en geen hap eten door de keel krijgen…het gebruikelijke! Dus rond half 8 richting de prijsuitreiking met de verwachting dat een plek bij de eerste 4 goed zou wezen, en een top 2 toch wel mogelijk was. Na enkele verrassingen en spraakverwarringen (toevallig?) van de voorzitter van de 4V’s kwamen uiteindelijk uit bij de top 2, en Stark Wark en Nameless waren weer over. Op zich was ik toen al zeer tevreden, omdat we in een redelijk sterk bezet corso toch al een 2e plek hadden behaald.
Toen werden de hemelsluizen (toevallig?) boven Vollenhove opengezet. Dus dat betekende onder de paraplu afwachten welke naam het eerst zou gaan vallen. Wat stuntelig probeerde de voorzitter het nog spannend te maken maar daar viel eindelijk het verlossende woord: “op de tweede plaat, Stark Wark!”. Enorm onverwachts en wederom een mooie explosie van gejuich in onze groep, en van afstand ziet dat er zo uit: filmpje van springende paraplu’s
Dit keer hadden we zelfs, op een maximum van 210 punten, meer dan 200 punten gehaald! Dus dat werd een zeer vrolijke avondrondgang in de Bisschopstraat. En toen zag ik, met de fenomenale verlichting, waarom onze wagen de ereprijs verdiende. Wat een groots beeld en precies het effect qua diepte en overdonderende grootsheid zoals ik het voor ogen had 10 maanden eerder!
Het was nog lang gezellig die avond! 🙂
Nieuwsnet: Nameless opnieuw winnaar topcorso Vollenhove
29/08/2012