Zo, verhuizing achter de rug. Alles staat zo’n beetje wel op z’n plek en enkel wat kleine huiselijke klusjes zijn nog over. Dus was afgelopen week een mooi moment om de bouwkleren op te zoeken.
Dat was al probleem numero uno, ik gok dat er bij m’n schoonouders nog een doos staat met wagenbouwkleding. Dus een Les Charrons shirt uit de collectie gepakt die ik toch dubbel had en tot bouwshirt gedegradeerd.
Dinsdagavond eerst maar ’s polshoogte gaan nemen in de Vlasschuur om te kijken naar de vorderingen van de hoofden. Op de onderstellen staan al flinke constructies klaar om de 4 gezichten de lucht in te houden. De basisvorm van deze 4 gezichten staan als statige sculpturen vrijwel klaar om gepositioneerd te worden op de onderstellen. De basisvormen zijn met centimeter precisie overgenomen van de maquette en zullen straks, door middel van het aanbrengen van verschillende materialen, hun karakteristieke koppen gaan krijgen. Dit was ook meteen een mooi klusje om er in te komen, oneindig lesjes leggen op rasters die al uitgetekend waren op de vloer.
Zaterdagochtend was het weer tijd voor de jaarlijkse presentatie van de corso ontwerpen in de Oranjerie. Altijd even een leuk moment om te zien wie wat gaat maken en om bij te kletsen met corso collegae. En de ontwikkelingen bij de groepen staat niet bepaald stil; een paar pogingen tot uitgebreide beweging, een poging tot de grootste wagen ooit en een vermoedelijk spannende strijd in de top gaan we straks terug zien eind Augustus. Er zitten wat ambitieuze projecten tussen waarvan het altijd interessant blijft hoe die uitgewerkt gaan worden.
Ondertussen is achter de Vlasschuur een grote tent-constructie verrezen om straks de 4 generaties een mooi onderkomen voor de komende 8 weken.
Niet gepland maar op uitnodiging werd ook de zaterdagavond met corso ingevuld. Dus stond ik gisteren ouderwets betonijzer te buigen in de schuur aan de Vollenhoverweg. Een lekker avondje braden waarbij het enige probleem aan het eind van de avond zich aandiende; het grote gemis van Bauke’s frikadellen toen ik met een hongerig gevoel thuis kwam…