Met een paar uurtjes slaap op zak was het zaterdagochtend alweer vroeg dag voor ons op de camping. En niet zo maar een dag want onze kleine werd 1 jaar en dat konden we niet ongemerkt voorbij laten gaan. Dus na een gezellig gezamenlijk ontbijt was het rond 8 uur voordat ik m’n fietsje richting de bouwplaats kon pakken.
Onderweg kwam ik al de kraan van Dick ten Klooster tegen dus leek het erop dat alles al in elkaar gezet was, goed nieuws! De wagen stond nog verborgen achter de vele schuren dus ik moest echt het erf helemaal op fietsen voordat ik een glimp kon opvangen van de totale creatie. En daar stond de vogelkop dan; dreigend boven het dorpje uit te kijken in een compositie die geworden was zoals bedoeld.
Op dat moment waren er nog redelijk wat mensen bezig met de afwerking van de opzetlijnen en de laatste attributen. Geheel tegen m’n eigen natuur in heb ik de schaar erbij gepakt en nog wat laatste lijntjes in het zijaanzicht wat strakker geknipt. Even later was ik zelfs boven op de lepels van de heftruck te vinden om opzetlijnen bij te werken en ondersteuning te verlenen bij de eerste tests met de beweging van de vleugels.
Toen we uiteindelijk alles getest hadden en onze buren er ook aan kwamen konden we in een duotransport met begeleiding naar Vollenhove vervoerd worden. Vanwege de verkeerschaos die automatisch ontstaat als er enorme creaties over de wegen rond Vollenhove aan komen rijden zou het handig geweest zijn als de brug niet ook open zou gaan. Uiteraard is er op dat moment geen contact te leggen met de brugwachter op afstand en zo stonden we tot tweemaal toe netjes met alle andere auto’s in de file voor een openstaande brug.
De rest van de tocht verliep voorspoedig en zo stonden we toch nog ruim op tijd op het opstelterrein. En dan is dat laatste uurtje voor de optocht toch altijd 1 van m’n favoriete momenten op zo’n dag. De wagens en figuranten druppelen binnen en ondertussen wordt er door de wagenbouwers bij elkaar gekeken wat er uit is gekomen. Ik had op dat moment al door dat het een optocht van een hoog niveau zou gaan worden en dat een topresultaat voor ons er dit jaar niet in zou gaan zitten. Toen ik even nog even voordat ik richting het parcours liep een klein voorproefje van onze figuratie kreeg zag ik het helemaal goed komen.
Zoals altijd installeerden we ons weer op het oude LC-stekje aan het einde van het parcours en was het wachten op de optocht. Het eerste deel van de optocht verliep voorspoedig en toen onze wagen er aan kwam ging ik er ‘s goed voor zitten. Het blijft een mooi gevoel om dan tijdens de optocht het beeld te zien wat je al maanden in je hoofd hebt zitten; een dreigende duistere wagen met indrukwekkende figuratie waarbij ik tot tweemaal toe het kippenvel 3 lagen dik op de armen had staan. Muziek, beweging en figuratie werkte als 1 geheel perfect samen.
Helaas stagneerde na de wagen van Rataplan de complete optocht omdat Venomenaal hun creatie Moai niet door 1 van de bochten kwam. Voor de optocht een kleine ramp maar voor de bouwers van deze groep des te meer. De excuusbrief aan de 4V’s en de andere groepen van Venomenaal die ik zondags op twitter voorbij zag komen was dan ook erg sportief. Je vraagt je eigenlijk af waarom dit in het verleden nog nooit eerder gebeurt is bij vergelijkbare pechgevallen.
Nadat ik na de middagoptocht en wat eten een afgepeigerde jarige en vriendin weer afgezet had bij het Chalet was het tijd voor de prijsuitreiking. Bij iedereen was er wel het besef dat dit jaar een top 6 notering het hoogst haalbare was. Ondanks dat liep de hartslag weer ruim op tot boven de 160 toen de groepen 1 voor 1 opgenoemd werden. Toen de burgemeester bij plaats 6 begon over een treurige titel was het ons allemaal duidelijk. Geïnteresseerd naar de verdere verloop van de uitslag bleef spannend of de uitdaging die Fatal Attraction was aangegaan ook hun eerste Ereprijs in hun 24-jarig bestaan zou gaan opleveren. Het was dan ook een erg mooi moment toen bleek dat dit het geval was en er luid gejuich klonk onder bijna alle groepen dit ze het van harte gunde.
Net als vorig jaar was de verlichtingscrew zich weer te buiten gegaan aan de verlichting dus we waren met z’n allen erg benieuwd hoe dit uit zou gaan pakken. Dit keer bekeken we in de Bisschopstraat de optocht, op het vaste stekkie van Nameless. Het blijft toch mooi om alle wagens tegen deze mooie historische achtergrond voorbij te zien komen. Ondanks wat paniekverhalen over uitgevallen verlichting kwam onze creatie er in vol ornaat aan. Dit keer werd aan het totaalplaatje ook nog de verlichting die een rode gloed over de wagen verspreidde tijdens het neerdalen van de pest toegevoegd.
Na 2 vlotte doorgangen werd het feestje nog uitgebreid afgesloten bij de Burght onder het genot van de lekker koel biertje uit de onder de wagen ingebouwde koelkast.