In een ‘normaal’ corsojaar weet ik niet hoe snel ik in de eerste week na de optocht moet beginnen met een reflectie op de laatste week. Maar 2021 was verre van normaal dus ook de terugblik liet wat langer op zich wachten, ook mede omdat het avontuur van Captain Quack en z’n bemanning nog een slot verdiende.
Zo’n laatste week voor het corso is meestal best druk met lijstjes van ‘dingetjes’ die nog moeten gebeuren. Dit jaar hadden we in het laatste weekend nog tijd voor veel ongein met piratenvlaggen die uiteindelijk bijna door alle Venosen wel gezien zijn.
Met een leuke opkomst de laatste zaterdag hebben we de badeenden in het papier en foam gekregen zodat we de laatste week tijd hadden voor de nodige details. Ook de laatste hand aan de, vooraf bedachte, special effects kon gelegd worden; er werden perscilinders, rookmachines, compressoren, dubbelmachines en de nodige bekabeling de binnenzijde van de grote eend in gesleept. Alles om de ‘wraak van Quack’ extra kracht bij te zetten.
Alle onderdelen bij elkaar was een bont gezelschap en het was nog flink puzzelen hoe we alles konden verdelen over de beschikbare ruimte op de bouwplaats. Badeenden, badborstel, zeep, handdoekje en de masten met zeilen op een logistiek handige plek plaatsen om zaterdagochtend snel en eenvoudig klaar voor transport naar Vollenhove te maken.
Woensdagavond was de schuur goed ingericht, kwamen de eerste dahlia’s binnen en konden we vaststellen dat donderdagochtend iedereen zich volle bak met dahlia’s bezig kon houden en vrijwel alle nevenklusjes gedaan waren. Het aantal dahlia’s dat we zouden gaan verwerken was dan wel niet zo groot als eerdere jaren, de verwachting was ook dat de club waarmee we zouden gaan doen ook een stukje kleiner was dan we gewend waren.
De taakverdeling voor de laatste 2 dagen verschilde weinig van de laatste keer dat we een groot dahliadek moesten gaan vullen. De aantallen waren aanwezig dus we konden donderdagochtend vol goede moed aan de slag. Ondanks dat je altijd meer en sneller wilt die eerste dag konden we eind van de dag, mede dankzij de hulp van Kluitenberg, tevreden zijn met de ongeveer 100 kisten (van 320 totaal) die verwerkt waren. Ook waren vrijwel alle dahlia’s binnen die we nodig waren om de klus te klaren.
Vrijdags was er een goed systeem ingericht met toegangchecks om problemen te voorkomen. Dit verliep zonder problemen en de schuur zat de hele dag vol met de bekende gezichten die ons in reguliere jaren ook te hulp schoten. Als we dus gewoon onze ‘plicht’ deden de hele dag hoefde het geen latertje te worden. Dat bleek ook wel in de loop van de dag want na het avondeten hoefden we enkel nog wat zeepbellen aan de zijkanten van het badeendschip te bedekken.
Zo rond 21.00 uur konden sein ‘dahliameester’ geven en de boel alvast klaarmaken voor de logistieke operatie van zaterdagochtend. Dus dat betekende onderdelen klaarzetten maar ook alvast tafels opruimen en de schuur voor een groot deel aanvegen. Het pilsje daarna smaakt des te beter en we konden ons gaan opmaken voor een dag waarvan eigenlijk niemand wist hoe die er uit zou gaan zien…