Het was ergens eind 2015 toen ik voor het eerst bij onze verlichting-specialist de vraag neerlegde of het mogelijk was met led een sterrenhemel te creëren die overdag zichtbaar zou zijn. Ik liep destijds met een dromerig concept in m’n hoofd rond waarbij dit goed van pas zou kunnen komen.
Eerste conceptschets
Verder dan wat schetsen en probeersels in sketchup is het nooit gekomen tot we halverwege November 2016 bij mij thuis samen kwamen om een mogelijke samenwerking voor 2017 te bespreken. Mijn verhaal over de sterrenhemel, de blik op de maan en het concept van double exposure om zo de sterrenhemel naar binnen te halen was overtuigend genoeg om m’n ontwerp collegae over te halen met dit idee verder te gaan. Een compositie die duidelijk 2 totaal verschillende aanzichten kreeg in het voorbijrijden van de wagen waarbij we de blik van de toeschouwer wilden sturen.
Wat ons erg aansprak aan het idee was dat het een beeld was waar een ieder die het zag zijn of haar eigen verhaal aan kon vasthangen. Wie is het meisje, waar denkt ze aan en waarom zou zit ze daar zo dromerig alleen op die kleine zolder naar de maan te kijken? Toen bij de tweede meeting de dochter van Marco een suggestie deed voor de muziek waren we helemaal om. De tekst van ‘Slaap Zacht’ paste zo goed bij dit idee en gaf ook meteen een stukje emotie en rust mee aan de uitbeelding.
Presentatie video Ontwerp
Toen we eenmaal bedacht hadden dat het beeld zo minimalistisch mogelijk werd stelden we ons wel als doel dat elk onderdeel en detail op de wagen zo realistisch mogelijk (in 5:1 schaal) uitgevoerd moest gaan worden. Dus dakpannen moesten ook echt losse onderdelen worden, de sponningen van de ramen zichtbaar en de constructie van de dakkapel en het dak moest uit mooie ouderwetse balken bestaan. De schaal van de onderdelen leende zich hier goed voor.
Wat we zelf erg gaaf vonden was de manier waarop het geheel op het onderstel geplaatst was; 20 graden schuin en een kleine 5 graden achterover leunend. Hierdoor kreeg je niet alleen een dynamisch vooraanzicht waarbij het meisje voor beide zijden van het publiek goed te zien was maar ook een groot dakvlak als basis voor de sterrenhemel. We hadden verwacht dat hierdoor zowel de ‘open’ zijde als de ‘dichte’ zijde interessant bleef voor het publiek maar dat pakte minder goed uit dan we gehoopt hadden.
Al snel tijdens de bouw bleek de gedetailleerde maquette een uitkomst om volle bak pre-fab elementen te kunnen gaan lassen. Dakpannen, constructiebalken, wolken, maan en de kozijnen lagen op een gegeven moment allemaal los door de hele schuur om gemonteerd te worden. Zo hadden we half Juni op een doordeweekse avond 5 lasapparaten aan het braden.
Waar we op een gegeven moment wel tegenaan liepen was de enorme constructie die gemaakt moest worden om de grote vrije overhang aan de zowel de voorzijde als achterzijde te creëren. Grote vakwerken en veel constructie ijzer zijn uiteindelijk nodig geweest om de stabiliteit te waarborgen. En dan merk je begin Augustus dat de voortgang eigenlijk stagneert op de constructie waardoor we toch nog tot het laatste weekend voor het corso aan het lassen zijn geweest.
Tijdens de hele bouwperiode werden we vanuit Brabant op de hoogte gehouden betreft de ontwikkelingen van de techniek voor de sterrenhemel. Aangezien we in ons hoofd hadden dat er toch wel zo’n 500-700 sterretjes moesten komen werd vanwege de bewerkelijkheid al snel van led’s afgeweken. Daarvoor in de plaats kwam het glasvezel idee en na wat testbestellingen vanuit China kon er een prototype gemaakt worden. En toen we halverwege het bouwseizoen de technicus overgehaald hadden dat de sterren moesten gaan twinkelen werd er alles uit de kast gehaald om dit te bewerkstelligen. Vijf kilometer aan glasvezel, 6 grote lampen en een roterende geperforeerde schijf bracht precies het effect dat we voor ogen hadden.
Glasvezel binnen in de wagen
Nu konden we wel een mooie grootse dakkapel hebben en een sterrenhemel maar de anatomie van het meisje was misschien nog wel de interessantste uitdaging. De wagen kon gemaakt of gebroken worden met een mooi gezicht en de juiste anatomische proporties. Gelukkig werd dit door de piepschuim specialist Gerald perfect opgepakt en maakte hij het hoofd van het meisje volledig zijn eigen 2017-project. Van de eerste brokken piepschuim halverwege Mei tot en met de laatste bloem zaterdagochtend 26 Augustus zorgde hij ervoor dat 1 van de beste koppen ooit door Vollenhove door de straten reed. Samen met de geweldig geschilderde ogen keek er een onvergetelijke dromerige blik vanaf die ‘knusse’ zolderkamer.
We wisten dat we met dit ontwerp een aparte creatie gingen bouwen met enig risico op afbreuk; de inkleuring, een sterrenhemel die wel of niet ging werken, de uitdagende constructie en de anatomie. Maar ondertussen is wel bekend dat een beetje buiten de gebaande paden wandelen toch vaak mooie resultaten kan opleveren. Daarom blijft het ook altijd vermakelijk om de diversiteit aan reacties van publiek en wagenbouwers te horen na het corso. Sommigen zullen het nooit begrijpen maar we waren als ontwerpers zelf al vrij snel overtuigd dat we met dit concept iets gaafs gingen wegzetten.
Uiteindelijk was 2017 van voor tot achter een erg mooi corsojaar; veel gezelligheid, grote uitdagingen met een resultaat waar we trots op kunnen zijn. Er is nog genoeg te verbeteren in de processen maar we hebben wel laten zien dat er nog veel potentie zit in Nameless voor de komende jaren.