Zaterdag
“En? Is het geworden wat je verwacht had?” was een veelgestelde vraag deze ochtend. Nu moet ik zeggen dat de maquette exact is nagebouwd dus ik had in de loop van de week al wel doorgekregen dat er weinig foutjes zaten in de compositie. En dat is het voordeel van maquette bouwen, die haal je er dan al wel uit.
Het eerste target van de corsodag was de wagens heelhuids uit de tent krijgen, omdat we vervolgens niet meer hoefden op te zetten was dit het enige lastige target. Er werd besloten om het tweede onderstel eerst naar buiten te rijden om de middelste steiger wand later een stukje te kunnen verplaatsen, zodat de tweede wagen iets gemakkelijker naar buiten kon: lees centimeterwerk in plaats van milimeterwerk 😉
Vanwege een defect aan de accu ging het starten van het tweede onderstel niet heel soepel maar dat was met een snelle oplossing zo verholpen. Deze moest echter wel achter de tractor naar Vollenhove toe zodat ik de wagens, totdat ik naar huis ging voor een opfrisbeurt, nog steeds niet achter elkaar gezien had. Ondertussen had ik wel gezien dat er weinig fouten zaten in het beeld dat ik voor ogen had, qua vormgeving en qua kleur.
Dus met het fietsje naar Vollenhove, even een frisse neus halen in deze frisse ochtend, snel douchen, en snel weer naar het opstelterrein. Tijdens die momenten heb je even tijd en beginnen er toch wat twijfels te ontstaan of dit enorme gevaarte straks in de straten goed gaat over komen op het publiek; en op zulke momenten pak je elk zwak punt aan.
Nu was ons al opgevallen dat in het plafond van het tweede onderstel wat hangende stukken een beetje losgekomen waren door het gewicht van de bloemen. Met de naderende buien op komst werd ik daar toch wel een beetje zenuwachtig van, zeker op het moment dat we stonden te schuilen en de regen zo’n 3 minuten toch wel erg hard naar beneden kwam. Dit bleek achteraf niet nodig, zelfs op maandagochtend, na een paar HELE fikse regenbuien hing alles nog perfect!
Maar eindelijk tijd voor de middagoptocht. Als vanouds met de voormalig Les Charrons gang op de hoek bij Ruitenbeek, slecht zicht, duurt lang maar altijd gezellig! Tijdens de dramatisch verlopen middagoptocht vond ik onze wagen er uitkomen zoals ik gehoopt had. Wederom was de figuratie een goede toevoeging aan de wagen, en was ik wederom verrast door het acteertalent van enkele mensen!
En toen begon het lange wachten. Spanning, moe en geen hap eten door de keel krijgen…het gebruikelijke! Dus rond half 8 richting de prijsuitreiking met de verwachting dat een plek bij de eerste 4 goed zou wezen, en een top 2 toch wel mogelijk was. Na enkele verrassingen en spraakverwarringen (toevallig?) van de voorzitter van de 4V’s kwamen uiteindelijk uit bij de top 2, en Stark Wark en Nameless waren weer over. Op zich was ik toen al zeer tevreden, omdat we in een redelijk sterk bezet corso toch al een 2e plek hadden behaald.
Toen werden de hemelsluizen (toevallig?) boven Vollenhove opengezet. Dus dat betekende onder de paraplu afwachten welke naam het eerst zou gaan vallen. Wat stuntelig probeerde de voorzitter het nog spannend te maken maar daar viel eindelijk het verlossende woord: “op de tweede plaat, Stark Wark!”. Enorm onverwachts en wederom een mooie explosie van gejuich in onze groep, en van afstand ziet dat er zo uit: filmpje van springende paraplu’s
Dit keer hadden we zelfs, op een maximum van 210 punten, meer dan 200 punten gehaald! Dus dat werd een zeer vrolijke avondrondgang in de Bisschopstraat. En toen zag ik, met de fenomenale verlichting, waarom onze wagen de ereprijs verdiende. Wat een groots beeld en precies het effect qua diepte en overdonderende grootsheid zoals ik het voor ogen had 10 maanden eerder!
Het was nog lang gezellig die avond! 🙂
Artikel uit de Stentor over de grootsheid van onze wagen