Woensdag
Na een paar dagen in Heeze was het woensdag tijd om naar Vollenhove te rijden voor een lang en vooral spannend weekend. Woensdag-middag en avond stond vooral in het teken van gaten dichten en de laatste detaillering op de wagen aanbrengen alvorens we aan de bloemen konden beginnen.
Dus aan de slag gegaan met 24 hondenpootjes van piepschuim, een lading tape en het magische plakpapier. Ondanks dat er nog genoeg te doen was konden we woensdagavond zonder al teveel stress de avond afsluiten met een de gebruikelijke biertjes en frikandellen.
Donderdag
Donderdag arriveerden in de loop van de ochtend de eerste kisten met bloemen en kon de ‘steek-crew’ de eerste kisten met dahlia’s van spijkers gaan voorzien. Omdat we altijd van boven naar beneden werken was het even afwachten of de juiste bloemen al in de schuur waren om het noorderlicht te gaan bedekken met een dahlia-vachtje. In de loop van de middag was het dan eindelijk zover en kon, iets later dan gehoopt, de eerste dahlia geprikt worden. Vorig jaar maakten we nog gebruik van veel foam als ondergrond maar dit jaar werd gekozen voor 3 lagen papier (incl. de papiertape op betonijzer). Dit bleek niet echt voldoende te zijn voor het bevestigen van de dahlia’s met de spijkers dus werd ervoor gekozen de ondergrond goed in te smeren met de good-old bloemenlijm. Iets dat de volgende dag nog voor de nodige stress zou gaan zorgen.
Omdat de lijst alternatieve afwerking dit jaar vrij beperkt was konden wij (als BVKK(A)) ons gaan richten op het ondersteunen van de BVKK. Dus donderdagavond gingen we aan de slag om de aangeleverde geluidsinstallatie onder de wagen te gaan verbergen. Dat was met het formaat van de grote speakers nog ene heel karwei zonder grote gaten in de wagen te knippen. Toch haalden we aan het eind van de avond ons target en hoefden we vrijdagochtend enkel de bekabeling nog aan te leggen.
Ook kon ik op de meest gesteld vraag van de afgelopen dagen nog steeds het antwoord geven dat ‘alles nog rustig was’.
Vrijdag
De dag van de waarheid met de grote vragen: krijgen we nog slaap vannacht, hoeveel bloemen nog, en hoe pakt de wagen uit in de kleuren?
Terwijl op de bovenste verdiepingen van de tent met man en macht het noorderlicht in de bloemen werd gezet konden wij als BVKK(A) nog even de laatste klusjes afwerken betreft de muziekinstallatie. In de loop van de middag werden we door de opzichters de steigers op gestuurd om te doen waar ik het beste voor ingezet kan worden: vlakken dichtrammen.
Ondanks dat het allemaal net even wat minder snel ging dan gehoopt donderdag en vrijdagochtend leken we in de loop van de middag er een beetje tempo in te krijgen. De schuur liep langzaam vol met hulptroepen en ook op de steigers kregen we gezelschap van onze collega’s van de groep Plak Op Die Bloeme uit ons buurdorpje St. Jansklooster. Voor ons in ieder geval een gezellige afwisseling van gezichten om mee te werken en ze kwamen ‘s avonds nog weer terug ook. We weten dat we, BVKK(A) zijnde, niet het gemakkelijkste team zijn om mee te werken dus dat mocht een klein wonder heten! 🙂
Terwijl de zon alweer onder ging kwam het moment dat de bovenste laag steigerplanken werd verwijderd waardoor we eindelijk een goed beeld kregen van het noorderlicht in combinatie met de rest van de wagen. Vooral van de voorzijde zag dit er indrukwekkend uit en deed het ook veel mensen even laten pauzeren alvorens ze verder de schuur in liepen. En hoewel het op dat moment op vol tempo doorging begonnen we rond een uurtje of 3 ‘s nachts wel door te krijgen dat een beetje slaap er ook dit jaar niet in zat voor de meesten. De hele wagen en steiger vulde zich met tikkers om de vele vierkante meters met dahlia’s te bedekken. En dan kom je altijd rond een uurtje of half 5 op het moment dat de oppervlaktes te oneindig worden en de ruimtes te klein voor veel mensen. Tel daarbij een insluipende vermoeidheid bij op en je begint elke paar minuten te verlangen naar het moment dat de wagen klaar is.
Voor mezelf was de grote oplossing om rond 5 uur even heen en weer naar Vollenhove te rijden om me op te frissen. Even uit de schuur en tent, even geen stampende muziek en een koude washand over het gezicht. Fris terug in de tent was ik klaar om de laatste paar uurtjes door te pakken. Het aanbrengen van de honden-tuigjes bleek achteraf goed te doen en zo konden we zij aan zij ook nog een handje helpen de allerlaatste vlakken te dichten.
Zo rond half acht konden de laatste steigers verwijdert worden en hoefde alleen nog de voorste ‘patat’ van het noorderlicht nog in de bloemen gezet te worden vanaf de hoogwerker. Dit was vanaf de steiger een onmogelijke taak geweest omdat deze zo ver naar voren uitstak. Toen dit klaar was konden we ons gaan opmaken voor het moment van de waarheid: het uitrijden van de wagen uit de tent.