Vier jaar na dato alsnog een hele mooie erkenning gekregen voor onze creatie ‘Vergeten Leven aan de Zuiderzee‘. Bijna 2 maanden geleden schreef de jubilerende 4V’s een online enquête uit om te stemmen op de mooiste ereprijs uit de afgelopen 25 jaar.
Vanmorgen (27 Juni) werd tijdens de Ontwerppresentatie de winnaar dan eindelijk onthuld: Nameless wint met hun ereprijs ‘Vergeten leven aan de Zuiderzee’ uit 2011 de strijd om de titel ‘mooiste ereprijs’. Die winst was overtuigend, want de ereprijs kreeg 34% van de bijna vijfhonderd stemmen. De afgelopen weken werd de rest van de top vijf al bekendgemaakt; Stark Wark behaalde een mooie tweede plek met ‘Gekooid’ (18%) en een gedeelde derde plaats met ‘Strijdmacht’ (17%). Ook op de derde plek was Twee Nijenhuizen te vinden, met hun ereprijs ‘Het machtige leger van Assyrië’. De top vijf werd afgesloten door ‘Reukspoor’ van Fatal Attraction (16%). Feest dus bij Nameless, waar we spraken met voorzitter Arnout Selles en met de ontwerper van ‘Vergeten leven aan de Zuiderzee’, Jeroen Berk.
De mensen hebben massaal op deze ereprijs gestemd, waardoor jullie de eerste plaats hebben behaald. De ereprijs der ereprijzen! Hadden jullie dat verwacht Arnout Selles?
‘We hadden het niet verwacht, maar stiekem wel gehoopt. De kracht van deze creatie is de combinatie van onderwerp, uitvoering en herkenbaarheid. Deze wagen paste echt bij Vollenhove en was daardoor zeer herkenbaar. Ik denk dat wanneer je iets neerzet wat ontzettend streekgebonden is, dit een enorm pluspunt is. Ook het gevoel op zaterdagochtend is een zeer bepalend iets. Wanneer een wagen voor het eerst in volle glorie te zien is, dan voel je of het is gelukt. Bij deze creatie klopte alles; de vorm, de verhoudingen, het kleurgebruik en de afbeeldingen. Die combinatie van verschillende elementen heeft ons dat jaar de ereprijs gebracht en nu, na vier jaar, opnieuw een enorme beloning. Iets waar wij alle stemmers voor willen danken!’
Tegelijkertijd vinden de stemmers dit dus de mooiste ereprijs van Nameless. Vinden jullie dit zelf ook jullie mooiste ereprijs?
‘Ja dat vinden wij ook. Maar of het de beste en mooiste wagen is die wij als groep ooit hebben gebouwd? Dat is een hele andere vraag. Persoonlijk ben ik van mening dat wij als groep betere, meer imposante en technisch meer uitdagende ontwerpen hebben gerealiseerd. Echter hebben wij heel vaak de tweede prijs mogen bemachtigen en hierdoor vielen deze ontwerpen buiten de keuzemogelijkheid.’
Is het een typische Nameless wagen geworden of juist niet?
‘Ik denk juist dat het niet een typische Nameless wagen is geworden. Dit ontwerp is ontstaan uit een samenwerking met Jeroen Berk, voormalig Les Charrons lid. Dit was het eerste jaar dat Jeroen voor ons een ontwerp heeft gemaakt. Deze samenwerking gaf een frisse, nieuwe kijk op hoe een ontwerp er ook uit kon zien. Natuurlijk kunnen er bepaalde elementen te herkennen zijn, zoals eerder genoemd kleurgebruik. Maar een typische Nameless wagen, ik denk ook niet dat die bestaat.’
Jeroen Berk, jij bent de ontwerpen van ‘Vergeten leven aan de Zuiderzee’. Hoe ben je op het idee voor dit ontwerp gekomen?
‘Ik heb altijd al een gezonde dosis interesse gehad in de mooie historie van Vollenhove; het vissersleven en de karakteristieke gebouwen. Het was zo’n sluimerend idee dat al jaren in het achterhoofd zat en dat weer bovenkwam toen ik het als externe ontwerper bij andere groepen wilde gaan proberen. De combinatie van oude foto’s en grote zeilen bleek uiteindelijk de ‘missing link’ om het idee over het vissersleven tot een interessant beeld uit te werken.’
Bleef je zelf ook betrokken bij het bouwproces?
‘Omdat het m’n eerste keer als externe ontwerper bij een groep was, moesten we even aftasten hoe de samenwerking zou gaan verlopen. Omdat Nameless een groep is met veel bouwkwaliteiten had ik wel het vertrouwen dat er met een 1:10 maquette weinig sturing nodig zou zijn. Uiteindelijk heb ik ook de mensen voor kleuren, figuratie en muziek veel vrijheid gegeven om op basis van mijn visie de uitwerking in te vullen. Dit bleek een gouden greep want het was zo’n jaar waarbij alles lekker liep, een ‘1+1=3’ bouwjaar. Uiteindelijk heb ik qua bouwen nog aardig m’n bijdrage kunnen leveren met lassen, alternatief materiaal en de bloemen.’
Hoe is het om je eigen ontwerp, maanden later, als praalwagen rond te zien rijden over het parcours? Is het geworden wat je verwacht had?
‘Tijdens het ontwerpproces begin ik meestal al een aardig beeld te krijgen van hoe de creatie door de straten gaat rijden. Toen ik op zaterdagochtend bij het naar buiten rijden van de twee onderstellen de creatie in z’n volle glorie zag was dat al helemaal het beeld dat ik tijdens het ontwerpen voor ogen had. Op het opstelterrein en tijdens het Corso zag ik eigenlijk pas hoe de wagen helemaal tot leven kwam met muziek en de geweldige figuratie erbij. Dat zijn echt van die kippenvel momenten en toen ik na het Middagcorso de vele positieve en emotionele reacties hoorde van de mensen op en rond de wagen was het voor mij al helemaal geslaagd. Dat we uiteindelijk met bijna alle prijzen aan de haal gingen was een onbeschrijfelijk gevoel van trots en erkenning.’
Bouwden jullie dat jaar ook voor de ereprijs Arnout Selles?
‘‘Dat is een lastige uitspraak. Als je dit zegt, dan betekent dat dat je vanaf dag één beter denkt te zijn dan alle andere deelnemers en dat vind ik nogal uit de hoogte klinken. Wel kun je als groep de keuze maken om goed uit te pakken in een jaar en je uiterste best doen om een zo mooi en imposant mogelijk ontwerp te creëren. Wij hebben meerdere malen dit gedaan met als verwachting om in aanmerking te komen voor de top drie. Het grappige is dat juist in 2011 deze drive minder aanwezig was! We vonden het als groep een mooi ontwerp, maar niet een wagen welke mee zou kunnen doen voor de allerhoogste prijzen. Het was voor ons dus ook een zeer aangename verrassing om het Corso in 2011 te winnen.’’
Na er zo vaak dichtbij te hebben gezeten, wonnen jullie eindelijk weer de ereprijs. Hoe was dat?
‘Dat gaf een enorme boost. Eindelijk WEL gewonnen! We waren het als groep altijd net niet, altijd tweede en om dan na zoveel jaren je grootste concurrent uit die periode te verslaan… Dat was een enorm goed gevoel en een bewijs dat wij het wel konden. Tja, de ereprijs winnen, dat is een gevoel dat ik aan iedere wagenbouwer gun. Het is een totale ontlading van emotie. Alle discussies, slapeloze nachten, lasogen, brandwondjes, stress, problemen enzovoorts ben je spontaan vergeten. Het is fantastisch als je wagen zo wordt gewaardeerd. Dat werd ook in het najaar nogmaals onderstreept met de Publieksprijs. Zelf heb ik ‘s avonds de wagen gereden met een enorme glimlach! Het publiek applaudisseerde en vele collega wagenbouwers feliciteerden ons. Kort gezegd, het is een enorm goed gevoel!’
Vorig jaar deden jullie als ik het goed heb een stapje terug met een iets kleinere wagen, gaan jullie dit jaar weer meestrijden om de ereprijs?
‘Dat is niet de verwachting. Wij hebben niet de intentie om dit jaar een enorme wagen te realiseren. Maar aan de andere kant, het kan soms raar lopen en iets kan soms heel goed uitpakken. We zullen zien!’
Bron: Facebook Corso Vollenhove